одере (св.)
Дружината вешто ги одра, а потем ги стави на ражен бравите гојни.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
— Е татко де, дека рече човекот оти на се кандисуа, тики веќе и кожата ли да му а одериме од грбот? — и се заврте да не ѝ го види лицето зацрвено.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јас да сум на местото од кадијата прво живи ќе ги одерам, после ќе ги печам, ја одобри Јунус-бег свирепата постапка, жалејќи се во себе што не се сети да му предложи на кадијата прво да ги одере, па после да ги пече, бидејќи тој му предложи да ги погуби на клада.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Покори се, Оче Симеоне, мислеше. Уште не ти ја одрале кожата, вепру.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
— Каде се комитите, бре пезевенк! Кажувај оти сега ќе одерам жив! — почна да го тевтиши сега бимбашијата Милана, кога јузбашијата го извести за фатениот селанец.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ете, дал господ диви луѓе што не мирисаат нас Турците, та да не сретнат мене сам некаде, да одерат на стари години! — се приближи со дикат Арслан до темата за која го викна коџабашијата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ами кај ќе одиме после од агата? Ќе нѐ одере, море!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
СИМОН: Нешто ќе ме одере и онака порано или подоцна.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
- Ако се пишеш ти Бугарин, вели Наќе, јас жив ќе те одерам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги жалеше за загубата но ги осудуваше за постапката; претпоставуваше дека само го одрале пцовисаното, ја зеле кожата, а мршата ја оставиле таму.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ќе му ја одереа кожата на пцојсаното а мршата ќе ја однесеа во Гробница.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Си ја одрав устата, што се вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ми ја избричат главата и ќе ми ја врзат во штотуку одрана кожа од камила.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мене, нацртај ми гола жена на клучалка и толку ми треба – ќе си го одерам.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Е, после ќе те одерат така добро што и твоите внуци ќе им плаќаат оштета на внуците на поштарот.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Како ги раскажувам соништата и кому
Клошарите со посвета
Предметите по употребата
и мислите, Соблекување или почеток
на разговорот и другите ненапишани песни
одрани налик на волот на Рембрант
крвта остава силен впечаток, нели
има боја, вкус и позадина
нели има свој пулс, своја група, свое месо
станува естетски предмет или вода
потаен жар се
од нив ми гори под нозете.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во темните реони на историјата дерикожите ги острат ножовите, да му ја одерат кожата на градот.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
