одвоен (прид.)
Источниот крај на прилепската нахија е одвоена област со засебни планински граници, обрастени со големи борови и дабови гори, која се вика Мариово.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Околу него куп празни чаури. Нозете му се одвоени од трупот. Како да сакале без него да побегнат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Воајеризмот, фетишизмот и еротизмот кај Ворхол Ворхоловиот воајеризам најпрвин го поврзуваме со неговата лична пасивност која се пренесува во неговото творештво како одвоеност или оддалеченост од објектот („Сѐ уште луѓето ми значат... но толку би било полесно да не ми значат...“).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Галериите кои се наменети за постојани колекции и оние за периодични поставки, се сместени во одвоени кубусни простории; секоја со свој атриум.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Секој туш и тоалет се во посебен, одвоен, затворен простор, кој го контролира пациентот- корисник. ...
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Топлите денови помогнаа полесно да се навикнат првачињата на одвоеноста од родителите.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Се стаписуваат од таквите слики на стутулени мочковци и серковци И не можат да се изначудат како тоа може да се случи и во Пентагон Во кој како што е познато има двојно повеќе нужници Бидејќи кога го граделе законот барал одвоени нужници за црнци и за белци Ама не била работата во нужниците туку во бешиките и дебелите црева При што не се исклучува однапред и можноста од некаква субверзија Оти баш кога пентагонци користеле по еден од двата нужника Еден хакер од Лондон им беше влегол во компјутерскиот систем Сакал човекот да си ја провери опседнатоста со вонземјаните
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Четирите парчиња од крцкавиот тост, за кои тој знаеше дека беа потпечени во нивниот хромиран тостер, кој автоматски ги исфрлаше парчињата тост и што го доби од сестра му Зоја како свадбен подарок, содржеа четири одвоени неверства.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Гледан отстрана, неговиот бел и смело извиткан лак изгледаше секогаш одвоен и секогаш сам, а го изненадуваше патникот како необична мисла, заталкана и фатена во карпите и во дивината.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Гледајќи во двете ископачени букви на длабоката резба, чувствата ѝ беа одвоени како вода и масло. Бистрата вода остана на дното.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
