одбрана (ж.)
Истовремено, Бодуен-де-Куртене му беше еден од менторите на Мисиркова при изработката и одбраната на дипломската работа (1902), а исто така се залагаше тој да биде оставен на постдипломски студии на Петербуршкиот универзитет.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
— Шо чукате туѓа 'рж па вие, мори жени златни? — се јави со сет глас Доста Макрева и се стави во одбрана на Рожденката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој „човек" на којшто не требаше „да му се дери кожата“ ѝ беше поблизок од татко ѝ и таа се стави во негова одбрана против родениот татко како пред неколку дена против мајка си.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да, клунот е одбрана и не е никаков нож. Ни скалпел ни кама, туку обичен клун.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А знае, со таа секира го убив во одбрана провокаторот што дојде да постави кришум во струјомерот без обележани киловат-часови динамит, темпирана бомба, што ли. И божем онемува, тој - лажниот поштар.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
За некаква одбрана, ниту имаше време, ниту беа подготвени.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Добија сила и кураж за одбрана. Везирот седна на својот стол и го повика поп Димитрија, најстариот меѓу сужните – Васила, Петка и Анѓа пред него да му ја кажат историјата за нивното праќање дури во Истанбул.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тие требаше да дадат знак кога да почне одбраната.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Иван посега во пазувата и го вади револверот. Зазема позиција на одбрана кон вратата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
А светлината, што ги усвити металните венчиња во електричните ламби, нанижани по таванот над целата просторија беше како некој мек, животен флуид, што ја одделуваше само таа просторија од сиот оној празноок, изгубен свет на сета дивина околу пиланата, позлатувајќи ја, благородена и одбрана меѓу сиот тој див простор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мераклиите, ги мазнеа ѕидовите на окопот или ги поткопуваа така што кога ќе почне да се пука телото на борецот што поудобно да легне во замислената положба за одбрана.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тоше, којшто, исто така како Толета, располагаше со добра физичка сила, се заврте да го види Толета и намисли да преземе некоја одбрана, но Толе го шибна со кундакот и тој тргна по другите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Па ќе фрлаат разни порези и прирези по куќите: не знам за Црвен Крст, не знам за Народна одбрана, за ова, она...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во одделните текстови на Чинго таквите одбрани нараснуваат во хиперболизиран вид и се изразуваат во извесни морбидни облици.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Не е, - се вмешува трето во одбрана на Трифун Трифуноски, ќе видиш, ќе чуеш на прославата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
На тоа си мислеше трчајќи накај дуќанот Тимонов и дека како и други Власи и Тимон може да биде неверен но дека за атер на Максима ќе го земе во одбрана, ако не е таму Максим.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И ако сите знаеја дека една чупа, на нејзина возраст, ниту знаела ниту можела да знае кој сѐ работи за Организацијата но освен мајка ѝ Василица никој не ја зеде во одбрана, никој и не смееше да ја земе во одбрана.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Нешто што, велеа, им останало во крвта уште од времето на комитите, кога тие, на очиглед на Турците и предводени од Михаила Акиноски се учеле да нишанат, а кое, денешниве власти, во согласност со потребите на општонародна одбрана, усрдно го помагаат - и тогаш кога Потковицата беше полна со мажи, а и сега, кога е останат уште само некој од нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тивок, работлив ученик, не премногу омилен, но солиден и поверлив, тој од најраните денови почна да ја гради својата одбрана.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Минливоста кружи – тик . . .тик, так . . .отворена, без одбрана, чекајќи пинцетата, водена од моите сигурни прсти, да се забоде во нејзиното мало, метално срце.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
