облече (св.)
Рацете таа ги кладе врз Кузман... - „Се надевав - писна, - ој Кузмане, дека како младоженец в зора девојките ќе ми те облечат; тука ќе екнат весели, свадбени ора.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Му облече кошула веднаги опитната жена, риза - пајажина танка.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Нашите дедовци наречувајќи се Бугари и не мислеле оти ние ќе правиме од тоа име капитал за да се најадеме, да се напиеме и да се облечеме со него.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
(Се облекува. Ги препашува редениците, го зема револверот и камата, ја нарамува пушката) Јас сум готов! (Влегува Темјана)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ТЕМЈАНА: Зошто си се облекол Маноиле! Каде ќе одиш!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Што ќе јаде, што ќе облече? Од гледање не може да се најаде. А, а, ништо од тоа нема да биде!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
НАЦА: (Помлада и покрупна од својата чорбаџика, облечена во нејзин износен фустан, кој на неа, оптегнат, пука, со ракавите засукани над лактите, со завиткани плетенки преку тулбенот на главата.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
НАЦА: Да речеш, ние го облекуваме, а тој само: на рака, на нога, на шија!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Бргу да се облечам, бргу! (Вика.) Анастасијо! Бргу најди ја Анастасија!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Овде беше, клекната, облечена во невестинско руво и намирена со телои и сите зунзулиња што им ги редат на невестите (се мисли).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Облекла Стојна руба партизанска, отишла Стојна во гора зелена: „Горо ле горо, горо зелена, горо зелена, шумо бујата, чуваш ли брата, брата Јована?“
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
- Нека се облече во фустан и нека се забради.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Крчо си затера свој живот. Со платичката од шеесет лева месечно се облече „по френски", се обу со офицерски чизми, та дури имаше пари да и купува, сега слободно, на Нешка што сакаше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се појави на средкуќи една сенка, по „ѓупски“ облечена, главата преврзана со една црна шамија; ни прцле тама, ни кркми, ни цулувци, ни појас, ни саѓија, ни гуна!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На Вилка ѝ навеза ли ново кошулче? — ја праша Доста Бојана со која никаде не се делеше, та дури и на Велја сабота навалија двете еден котел, да приперат нешто ситно од децата и да набелат некоја нова нивна кошула, оти утре треба да се излезе на сретсело, а дал господ, тие двете се „брези магарици" и сите витолишки во нив ќе гледаат, а особено нивните деца: како се облечени и наружани.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И султанот во срма би ја облекол и со мед би ја поел. А во грлото злато ѝ ѕуни.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На брзина ќе се облечам и празнично свечен ќе појдам кај својата свршеница.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Дури сега се убеди дека нема уште еднаш да ги облече.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Соблечете се голи И облечете го дрвјево Долу, во оваа црна утроба, топло е.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Во одајата единаесет млади жени, која од која помлада, поубава и погиздаво облечени, наконтени, набелени, нацрвени по ориенталски.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
