нужно прил.
нужен прид.

нужно (прил.)

Во тоа време, кога Србите од кралот и министрите до последниот српски амал се националисти и наоѓаат за нужно сите да се сплотат во едно за да ги достигнат со општи сили народните идеали, Бугарите се цепат на социјалисти и секакви други – исти, кои најмалку сакаат да ја оправдаат пословицата дека соединувањето ја прави силата. – Туку сето тоа е резултат на политичката зрелост на народот: Србите во текот на цел век ги изработуваат националните идеали и ги изучуваат националните интереси, а пак Бугарите го прават тоа само во 1/4 век.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
По сите тие причини, како и по полната убеденост во тоа оти не само бесполезно и невозможно е понатамошното успешно спротивставување, јас мислам дека наш долг е да ја замолиме македонската интелигенција што има влијание врз сегашното движење да го обрне својот поглед кон сериозноста на положбата, да го измисли патот и сите средства колку што може поскоро за да искаже полна доверба спрема постапките на заинтересираните големи сили во полза на Македонците и, откако ќе им даде ветување, да ја прекине понатамошната борба, да ги замоли да му се помогне морално и материјално на постраданото население да се поправи; да замоли да се воведат сите предложени реформи и тие што ќе најдат силите за нужно, како проширување на изработениот проект; да се отстранат пропагандите и да се востанови Охридската архиепископија со црковно-училишната автономија; амнестија на емигрантите и на сите четници; признавање на Словените во Македонија за одделна народност: Македонци, и внесување на тоа име во официјалните книги итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во оваа книга, ќе речат тие, се внесува раздор и разединување меѓу нас наместо соединување, коешто сега-засега ни е толку нужно.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тековите околу границата ја чекаа Неговата команда додека тие, со муницијата што ја имаа во складовите, не ќе издржеа ни толку колку што ѝ е нужно време на капка алдехид да се испари.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Сметате ли за нужно да ми држите лекции? Го чинам она што сакам.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сите украси што ги прават жените привлечни, сакани - нужно долго сокривани - наеднаш се покажуваат, затреперуваат, разгируваат слободно, копнежно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ако би станало нужно, јас би можел да спомнам и имиња и детали...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но на дедо му такво нешто не му беше нужно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Претпоставките во науката се нужни, како што е нужно скеле да се изгради куќа“.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
3. Вештите церковни, както потир и с его нужно е обраха; ризите свештенически украдоха и наконец нуждата наша не учи како от Ваше родољубие да просим.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се сетив на баба која и по триесет години од смртта на нејзиниот девер, сметаше за нужно да му ги направи сите редови што се носат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тенковите околу границата ја чекаа Неговата команда додека тие, со муницијата што ја имаа во складовите, не ќе издржеа ни толку колку што и е нужно време на капка алдехид да се испари, на тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритамот на животот според Неговите формули - класно изедначување на расите и ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- А на Мечкојад не ќе му е нужно веќе ножето. Сега има берданка и барут.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По еден или два часа зад полноќ, кога веќе ни месечината го немала она нужно значење на таинственост, далеку и со острината на рабовите забуцана во неподвижен облак како парче на посребрена лопата во сива и лилава земја над самата земја, ридовите се згуснале, биле исплашено и гровнато кртило на непознати животни, речиси повеќе правоаголници, триаголници и искинати елипси на светлост и сенки отколку скаменети крмници со џиновски стави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бендоу го наведува неодамнешното намалување на потрошувачката на алкохолните пијалоци, за да нè убеди дека легализацијата нужно не ја зголемува потрошувачката. Меѓутоа, овој аргумент не е оддржлив поради тоа што потрошувачката на алкохол драстично порасна по легализацијата, а почна да опаѓа дури во почетокот на осумдесеттите години. Тоа што за воведување на прохибицијата веќе никој не се залага, не би смеело да се толкува како аргумент кој би одел во прилог на тезата дека легализацијата не би ја зголемила потрошувачката на крек или метамфетамин.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Така, иако идеологијата (во процесот на легитимирање) се повикува на човекот, во процесот на нејзиното остварување таа нужно го запоставува.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Симболизирањето на националните теми и квалитети не ги прави уметниците главни, туку главните уметници ги обликуваат подлабоките вистини за нив и нивниот свет, кои денес нужно ја вклучуваат вистината за националноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Корнел смета дека иако МекКинон „површно го отфрла сонот за симетрија, кој нас нѐ одмерува според машката норма,“ таа сепак“ не може а да не западне во оној мошне стар сон, имајќи ги предвид границите на нејзиниот сопствен теоретски дискурс, кој нужно се откажува од жената како женственост, бидејќи таа може да „гледа“ единствено од маскулинистичка перспектива“(151).
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ако денес во германско-француската дебата ни е нужно разбистрување, тогаш мораме да се обидеме што е можно помалку да бидеме произволни и да не зборуваме за „типично“ германската или „типично“ француската филозофија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Херменаутиката е општа пракса на лектира или одгатнување на религиозен, литературен или филозофски текст, и која претпоставува дека текстот овозможува читање во одредена смисла, и дека, доколку се обрне внимание кон длабочината на текстот, нужно се доаѓа до смислата, до содржината и значењето на текстот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Повеќе