нерешителен (прид.)
Гледајќи ги децата како стојат нерешително крај патот, стариот селанец што се возеше во нив им се сврте и весело им довикна: На каде, дечиња.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тој нерешително стои на влезот од сандакот и го бара со поглед кловнот. Добронамерно е иако не знае ништо.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Неговата нерешителност им ја распламнуваше смелоста и ги исполнуваше со една мисла.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Десно водеше патот за дома, а лево за паркот. Постоја така нерешителен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Надвор од градот на квечерината е нерешителна и збунета од искинатиот лет на црвеноглавите жолни со невозможно силен клун; сити се тие птици добротворки на дрвјата и без чувство се за голите козји черупки на литите страшила по нивите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Стоеше нерешителен и без здив, намален во мракот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Чуварот засркнато и нерешително им рече дека работите што ги имаат в џеб веќе не им се потребни и подобро ќе биде да му ги остават нему.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А кога денот се прикраде пак во неговиот прозорец со онаа негова нерешителна виделина, во која будењето траеше долго, првото, што успеа да го открие, беше едно малечко, питомо главче, со две долги увца, кои по својата боја и по тоа како беа порастени многу потсетуваа на два листа од една мека тревка, што расте по висовите.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Шишман, самиот нерешителен, го зеде камчето што му го одбра братучедот Србин.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И сѐ така: со двоумење. Гледајќи му ја нерешителноста, жена му на Мил еден ден му рекла: „Не пишмани се...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Луѓето нерешително се преместувале од нога на нога и не сфаќале што е сега, не ли е рано за починка?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со други зборови јас сум нерешителен во врска со мојот журнализам.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ѕвездите ја опколија ноќта. Светкаат треперливо, нерешително, како да ќе ги згасне самата оддалеченост.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тоа ја означува состојбата на антрополошката нерешителност; можеме да ја споредуваме - на друго ниво - со состојбата на транссексуалност како и со радикалната нерешителност во микронауките во поглед на статусот на субјектот и објектот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Брадата го открива карактерот кај човекот: оној што ја пушта брадата да му расте слободно, природно, диво, без да ја дотерува и обликува - има нешто уметничко во себе, повеќе го обликува духот отколку брадата; оној, пак, што ја потскаструва брадата, што ја дотерува, негува и обликува - ја искажува својата префинетост, нежност, желба за блискост и допадливост; оној што ѝ дава форма на брадата во вид на трака што му врви преку вилицата и се спојува со зулуфите - сака да е упадлив, да обрне внимание на себе; оној што ја бричи брадата само на врвот од вилицата оставајќи ја гола како јајце и надевајќи ѝ на брадата од образите да се спои, прекинувајќи ја како прекинат мост - тој ја искажува својата затвореност, потиштеност, нерешителност, колебливост; оној што ја пушта брадата да му расте само на врвот од вилицата спојувајќи ја со мустаќите, ја изразува својата ученост и љубопитност кон сѐ, полн е со енергија и сигурност во себе; оној што ја остава брадата да му расте во вид на шилец или ластовичино крилце спуштајќи ја накај гушата - пргав е и склон кон брзање: брза и во мислите и во постапките; оној што носи порабена „шпанска брада“, полн е со искушенија и желби за доживувања, за авантури, за весел и безгрижен живот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Нерешително стоевме пред вратата на една од адвокатските канцеларии, во која никој никогаш не влегуваше, и под чија наполу избришана фирма „Адвокат“ стоеше мала пожолтена хартија со дополнување: „Поморска шпедиција - застапник“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Колку ли пати во ова макабрично патување, во трагикомичниот балет на сенките на водичите, во близината препознавав луѓе од мајчина и таткова рода како ми се приближуваат, но не го чинат последниот чекор до мене, а и јас останувам нерешителен на тоа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Стоеше нерешително на аголот од улицата. Сосем отсутна.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ја следеше нерешително еден дел од патот, половина чекор зад неа. Не проговорија повторно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон запре, постоја неколку секунди прашувајќи се нерешително што да прави, потоа се сврте назад и почна да се враќа по истиот пат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
