непроспиен (прид.)
Ноќва е ваза длабока без сон каде ’рти цвеќето на немирот И јас немам раце да ја скршам на белото кладенче на денот Немам очи да ја ослепам со жолтите плодој на чекањето Имам само една добра песна што го кроти просторот непроспиен Песна добра како кроток кавал што го чува стадото на надите
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Мислата и грижата за учителот се мешаше со гладот и непроспаните ноќи и сѐ повеќе ја убиваше и смалуваше.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Многу денови им минале непроспани.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Беше конечно убеден дека е таму, кога по непреспиената ноќ и грижливото трагање по книгите, му светна во умот една мисла на Чанга од нивните последни разговори среде овие книги. ***
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
VI Уште една непреспиена ноќ. Уште една потрага по излез од крстопатите на цариградскиот лавиринт, од времето на Татковата бујна младост.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Како на стар проектор се редат сцените: првиот плач во болницата, непроспаните ноќи, пелените, кашичките и чајчињата, медицинските енциклопедии, остави ја цуцлата, треба поголеми патичиња, не во уста!, „две рачички со десет прста“, Ноди-тракторот Том-Мики Маус, како прави магарето?, кликни на црвеното кругче, дувни во свеќите, ајде да градиме куќи, дојди да те гушнам, одиме во парк?
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
„Не можам да заспијам кога сум сам,“ ми рече кога за првпат го најдов по непроспиена ноќ.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Моево срце некогаш пишуваше романтични приказни во долгите непроспиени летни ноќи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Во дозорните непроспиени ноќи, ги чувствувам твоите врели солзи како ме печат.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Конечно, по стотици непроспиени ноќи, го пронајде својот свет грал. Надежта беше дарувана со реалност.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Непроспиената ноќ уште повеќе ѝ го разобличи лицето. Подочниците беа клапнале на образите.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Петок Јуни Животот е забава која не смее да се пропушти, а забавите, вистинските забави, траат до доцна, до доцна во ноќта, дури до утрото, а утрото се буди уморно од долгата непроспиена ноќ.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Можеби првпат по многу непроспиени ноќи, вечерва таа ќе си заспие со блажен сон? Не бери гајле...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
