нему (зам.)
Но залудо ти ми го фалиш ко јунак, бидејќи враг си му нему по вера.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Та нему му прилега погребението свето!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И ак' нему Турчин кажит: „Ѓаур, ќор оласан“, него он да да не докачват с јаловита дума.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
А та нему: „Слушај, Божин, ако не ме земеш, сама ште ти дојдам, Божин, бегалка ште станам, татка, мајка ште оставам, љуба да ти бидам.“
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Али нему ја не можех душа да му дадам, станах, каних два-три попа, збраха сја роднини, дојдоха и познајници, врстници- момчета, кренаха го на носила, носат го на рамо; и на гробиштата тамо поп молитва пеја, па го од носила зеха, пуштиха го в гробот...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Туку седи Силјан и се чуди на тоа што му го кажувале; каква работа ќе биде таа, луѓе невидени ни чуени да му прикажуваат за сѐ што имал дома и за што му се сторило нему и во селото.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Тие можат да му турат нему крст.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
СПИРО: Бош работа, и нему му е страв!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КЕВА: Знам, џанам, ама оди ти кажи му и докажи му нему!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ќе рече, за месо со компири што му текнало нему, да губиш од работата...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Дури тоа што ми преостана нему му го дадов.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Вистина, Хегел никојпат не го идентификувал овој дух со бога, туку и бога го потчинувал нему.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Туку и нему в очи ќе му речам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
А јас нему никакво зло не сум му направил.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Умреа стариот поп Трајко уште постариот поп Стево и поп Димитрија, и целото село, коешто хранеше четворица попови, му остана нему сам да се башкари.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дал господ нему пак деца. Ќе даит еден дете, ќе помагат на колибата кај овчарот и бити есап.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој ги научи во манастирот сите поповски марифети од поп Спира, на кого му помагаше во службата како нему што му помага сега Кушо, и требаше само да го „благослови“ владиката и да си започне со работата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нему, да признаеме, не му беше лесно: за него сега немаше ни селски празници, ни излегувања на сретсело како некогаш; мораше да седи дома плашејќи се од заслужената одмазада од луѓето кои, ако не друго, сигурно безмилосно ќе го мајтапеа онака како што умеат само селани.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Уште повеќе нему: дедо Геро му вети дека ќе го смири со децата и тоа така тие да признаат оти претерале што го гибале толку многу.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Нему му се смачи молчењето на деда Бошка и му свика: - Кажувај де: бидуваш или не?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
