немаштија (ж.)
Што заборавате, што заборавате дека моиве ластари ќе бидат ваши раце кога ќе легнете - со внуците да се здравувате А сте ме оставиле само среде оваа штура голотија на ридов за да не умре од немаштија и за да го дојам сонцето.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
II Елате момци црни мажишта, дечишта, чакали, орли од сите угари од сите добрави сите дедовци и сите колена Елате Да се збереме да се видиме Останало в крв уште од века нешто ни една лута змија в земи не ќе го исцица ни една тревка ни еден корен не ќе го исцица што ќе остане да ја храни оваа црна и проклета да раѓа бериќет маштија и немаштија.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Сте ме оставиле само среде оваа штура голотија на ридов за да не умре од немаштија.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Гладот, немаштијата, ограбената земја од туѓи и домашни сајбии како остен ги дупеа и ги гонеа во туѓина...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Затоа и немаштијата во неговата куќа беше најголема и маката во неговото срце најтешка...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Мала е радоста што ја носат спечалените пари за да ги ублажи оние маки кои печалбарот ги трпи во туѓина и немаштијата што ја трпат оние што остануваат дома.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Луѓето зборуваат дека никогаш порано вакво нешто не се случило; никогаш ваква дамка и немаштија не удрила како сега.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тетка Анѓа долго се врткаше во училиштето и упорно се бореше со немаштијата и гладот, штедејќи го брашненцето за подолги и потешки денови; чичко Петре постојано ѝ помагаше, ѝ се наоѓаше за што било и ја утешуваше дека и ова еден ден ќе помине и ќе дојде време убаво и среќно.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Глад и немаштија, како и овде.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Што ли сѐ на пиштолот не ќе му штукне штом силата си ја од немаштија зема...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Ѝ растеше Трајан како што растеа врбите; доаѓаше до работ на смртта и пак оживуваше; растеше во немаштија, во болести, во војни и сѐ издржуваше и сѐ трпеше како што и сега ја трпи раната на раката и слабината останата од гранатата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Слушаме радио, читаме весник, а таму куп информации за несреќи во светот, за глад, за немаштија, за војни, за ропство, за земјотреси, за поплави, а нас сето тоа нѐ растажува, нѐ боли.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Тогај Бог ги крена рацете од монахот Ефтимија и го проколна да биде поет и да биде окован само во немаштија и ружи.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Кој како имаше во целата немаштија во која живеевме.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Во земјата настанаа години на немаштија и глад.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Геноцидот е нивна навика. -Тие воспоставуваа вештачка немаштија, лишувајќи ги мирољубивите луѓе од природните наследства на земјените изобилства и Божјите дарови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Мајка во годините на немаштија и сиромаштија, сѐ што имавме, облеки, храна, лекови, делеше со посиромашните од нас.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но, таа беше свесна дека немаштијата сè повеќе ќе ја зголемува нервозата.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Резултат на свесна политика се дури и повластените групи да се одржуваат блиску до работ на немаштијата, затоа што општата состојба на недостиг го зголемува значењето на малите привилегии и така ја увеличува разликата помеѓу една и друга група.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ви досадив и на вас и на другите. На дуѓа сум ви на оваа гладија и немаштија.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
