незамислив (прид.)
Би можел да плови низ неа со својот поглед, би можел да се вивнува во сите нејзини неизмерни, незамисливи глобочини и да открива секое нејзино катче по бескрајот, исполнет до пребликнување од сите оние црвеникави допири на топлината по лицето, а пак да си остане отпуштен и така сосема, сосема мирен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Проклет да бидам, какво ужасно слепило, каква незамислива казна.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тоа е леснина која ми овозможува да бидам во сите замисливи и незамисливи состојби.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Лошотилакот има некоја итрина што за добрите и пред сѐ незамислива а камо ли појмлива.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Но тоа беше речиси незамисливо, достојно е за научна фантастика.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А кога ќе видевме живите мајчини прсти како го извиваат тестото во незамисливи облици, ние, заборавајќи на гладот, излегувавме охрабрени во дворот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Зашто вакви и многу поблаги јавно изречени алузии за режимот, партијата, класите, социјализмот, беа незамисливи за сите смртници во градот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Што се случи во Чикаго?“ стана синонимна изрека за незамисливо субверзивна закана.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
За кибернетското владеење со сексуалноста природната анатомија и физиологија стануваат само полигон на технолошкото манипулирање, а со тоа стануваат покорни на интересите на самото полово уживање: на интензификацијата на половата наслада, преместување на нејзините граници како во квантитативен така и во временски опсег во досега сѐ уште незамисливи пространства.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во перспективистичкото изобличување од конвексното огледало предниот план е зафатен со една огромна, анатомски незамислива рака.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Куќата претставува предлог за речиси незамислива симбиоза меѓу станбена зграда и природна околина.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Незамисливо, би рекла неговата сѐ уште-Преговарачка партнерка кога тој тоа така би го изразил; но најдобриот доказ за Френк дека стигнал до последното П во ПБПДП е дека овие увиди, иако растажувачки, вкупно гледано деновиве му носат колку бол, толку и задоволство; задоволство што толку долго време (иако помалку отколку што очекуваше) ги имаше, ако не богатството и славата, тогаш почитувањето од своите студенти и колеги додека предаваше, нежноста на својата возрасна ќерка и возрасниот син на Џоен од нивните претходни бракови и, над сѐ, љубовта и пријателството на својата втора животна сопатничка, чии што талент и доцниот успех го радуваа барем онолку како да се негови.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Го правеа пред огледала и притиснати на стаклото во туш кабини, го правеа на ѕидови и на мебел на начини кои наметнуваа претходно незамисливи акробатски вештини што тие во тој момент ги измислуваа.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Вакво признание до пред пар години беше незамисливо дури и за најпровокативните уметници, бидејќи искажува недистанцирано кокетирање со етичка игноранција.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Нашите погледи бавно шетаат по тажните изрази на светците, некои насилно оттргнати од фреските и иконите, принудени на незамислива функција, потоа тука е симната Богородица од олтарот – за да се покаже дека е направена од пластична материја, односно дека нема ништо вечно во неа!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Татковата библиотека беше и лавиринт. Во неа различни текови од западната и источната мисла беа незамисливо измешани.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Да ја сврти главата и да види какви се, би било незамислива лудост.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, вистинската љубовна врска беше речиси незамислив настан. Жените од Партијата беа сите слични.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беше сам. Минатото беше мртво, иднината незамислива.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога таа рака не може да се гризне, се прифаќа! - рекол некој предок и семејството се најде со новиот Бог минувајќи во нови незамисливи искушенија.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
