недостасува (несв.)
Љубоморен сум на актерите преку кои таа доживува некој свој свет, нешто што ѝ недостасува.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во насмеаната уста недостасуваат два предни заба. Не од скорбут, од спорт.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ми недостасува мирисот на болницата, болката на човечкото тело, искричестиот сјај на скалпелот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
V Господи Од пепелва на моево царство Народи мажи и сиромаштија. Прилега ним да им принесеш барем камен Со него да се хранат и да израснат Високо високо До откај почнува да се симиња Царството твое надолу Од тамо да го здогледаат Своето кој знае кое колено Што им недостасува.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ми недостасуваше колено од своето небидие помаж.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ни недостанува уште некој Проверите чии тела Покриваат шинелите.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Таа му недостасуваше, нејака и танка, со пена густа коса зад ушите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дуваше југ. Неподносливата запарност го душеше грлото и под клепките внесуваше суво скокоткање. Во градите недостасуваше здив.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сето тоа го знаеше, и сепак, звуците ја имаа таа сила да ја раздвижат крвта на осаменикот со пријатна илузија за она што најмногу не му недостасува и за што страдањето вака тешко се поднесува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Змејко ниеднаш не чувствуваше дека му недостасува нешто, кога имаше една таква жена, како Мара, еден таков син, кој на крајот од секоја завршена година во гимназијата во градот носи сведоштва со одлични оценки и по некоја книга награда, но Мара ниеднаш не се ослободи од сенката на таа тага.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога ќе се гледаше во тоа лице, секогаш се имаше некаков впечаток како на него да недостасува нешто, некој свиок на некоја брчка или некаква длабочина, или можеби некаква цврстина, што би го собрала него во една целина, која што продолжува упорно да недостасува и колку да се мачеше човек да ја бара на тоа лице, загледан во него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сигурно е ужасно, мислеше Змејко кога сеќаваш како нешто ти недостасува, кога сеќаваш дека си останал без еден дел од своето тело, кој ти останал некаде незабележано по изминатиот пат зад тебе, во сите изминати денови, а ти си продолжил носејќи му ја празнината, постојано чувствувајќи се прогонет од тој недостаток, сѐ дури вџашувачки неочекувано еден миг не те натера да го побараш, и додека не откриеш дека си останал без него. Каде ли го загубив, мислиш, каде ли?
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Нешто им недостасуваше. - Ајде и ние да се провеселиме за Нова година.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Кога би заминале, на целата рота би ѝ недостасувале.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Занесен во редењето на разнобојните камчиња, од кои, јасно беше, нема да излезе ништо зашто многу недостасуваа, доктор Коста и не го забележа Денко кој зазбивтан стоеше крај него. - Тато!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Другиот ден сите тројца беа убедени дека на рипката нешто ѝ недостасува.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Си мислев често, кога ќе пораснам голема нема да дозволам што било да ѝ недостасува во сите години што доаѓаат...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Имаше во тој негов поглед и морална поткрепа и заштита и радост и гордост...и пак во таа сала во која скоро половина од присутните беа мајки, ја барав, ми недостасуваше мама...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Сеедно од која поставка ќе тргнеме, нам секогаш ќе ни недостасуваат повеќе елементи за попрецизно да се определиме за која ѝ да е дефиниција за поезијата.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Постојано нешто твое ми недостасува, ќе ми вели Никифор Абазовски, како да не си сета со мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
