невеста (ж.)
Над ваште невести и ќерки плачете, о бедни, бидејќи за нив нема спас.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Го прашал домаќинот, како е мајка ти Стојна, невестата Неда?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Еве друго што ќе ви кажам: сестра ми Босилка седеше еден ден во двор на ругузината и си шиеше едно ѓерданче и од ругузината ѝ загина; по неколку дни невестата ми Неда седеше и таа во двор на ругузина и си везеше вдовичинска црна кошула, преденото со сета игла везарка и загина.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Неда, невестата му, и сестра му, тие да ја работат куќната работа, а пак Силјан ќеф имаше пазарџибашија да биде; да беше кабил катаден да оди на Прилеп на пазар, да купува вино и ракија и друзи слатки работи.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Таа е моја невеста и ти си должен да ја чуваш тате, сѐ додека не се вратам јас…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
ДИМО: Што правиш, сине? Невесто што е ова? Ти ли го оттурна, невесто?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
И кога се враќал од печалба се женел. И давал откуп за невестата како дар на татко ѝ. И тој под стари години да види фајда.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Да си ја допееме песната! (Пее, сите го придружуваат.) Стојан се подразбуди, на невеста говори: „Стојанице, ти млада невесто, што ми лади лицето, дали ситна роса поросува или силни дождови?...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Со песната и се пее, и се плаче! (Почнува да пее, сите го придружуваат.) Болен лежи, млад Стојан, болен лежи, ќе умре, над глава му младата невеста с’машко дете на раце, солзи рони, солзите ѝ капат на Стојаново лице...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ај, пак кога ќе спечали нека каже една невеста да му бараме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Пак после невестата нека ти сучи.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
САВЕТКА: Ами седнете де, невестава по едно слатко да донесе. Така е адет збор кога ќе се даде.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Е, сега веќе ќе ми заличи куќава со невевчето. (Од далеку, а постепено сѐ поблиску се слуша свирење на чалгија и пеење на песната): Затропале тапаните Да ми одат по невестата, (Румба, румба, румба, ба, рефрен (Лиду, лиду, лиду, ду.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Фалена невеста си, окутро го, не бегај од сваќава. (кон Василка).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Бојана прва почна: — Море, сте чуле ли, жени? Илко Сукала довел невеста, мори!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ќе растиме, невесто Досто, ќе работиме ние со Нешка и ќе се гледаме. Токо, де речите „аирлиа да е саатот", и чините ми а алав.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Први дотрчаа и во Витолишча, каде што го најдоа татка си Петка и невестите со децата...
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Клетата таа, иако шест пукоти чу, не се мрдна од местото – таков е адетот, - туку чекаше со Трајанка на раце да тропне мажот, да ја отвори вратата и да рече: „Ме чекаш ли, о невесто!“
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Наместо тоа таа чу како некој од тајфата ѝ рече: „ О, невесто, аманет ти носам.“
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- На ќерка ми, - рекол тој одвај. – На ќерка ми нека ѝ ја чува жената за невеста кога ќе биде, среќа да ѝ донесе.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
