најтежок (прид.)
Словените служеле кај Римјаните како робови и гладијатори, а кај тие робови и гладијатори најмногу се повторувал зборот „слав”, затоа тој збор фатил да означува, од една страна, човек што ги работи најтешките работи, т.е. роб, а бидејќи најмногу робови се земале од Словените, тогаш, од друга страна, Словените биле крстени од Римјаните со името „slavi“ коешто тие си го позајмија од нив и го преправија на СЛОВ-Е-НИ, т.е. Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Турското господство ни ги пресече сите врски со нашата старина: Најтешко се одрази тоа на Македонија, како централна провинција, па затоа во тоа време кога кај другите православни Словени постепено се изработуваше писмениот јазик и правописот ние сѐ повеќе се обезличувавме и речиси сосем се откажавме од нашиот јазик како орган на литературната реч.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
АРСО: (Полн е со животна радост и ведрина, кои тешко можат да му ги поматат и најтешки грижи и незгоди.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ти роди до две имиња славни – чеда и моќ на цел еден свет, кои во дните најтешки темни зарија нож во варварски век.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Дојде време Доста да стигне. Митра е покрај неа и во најтешките минути.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега настанаа најтешките дни за него.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Одамна веќе беше ја наметнал црната риза и капа, се „подвизава“ заедно со сите негови „братија во Христа“; беше најмал брат и најпослушен, после дојдоа помали од него, а тој стана „ас'л калуѓер"; ги научи сите молитви напамет, дури и тие што „лекуваа“ најтешки болести.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А Дико, штом остана сам, издивна како кога се свршува најтешкиот дел од работата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога ти е најтешко, кога ти се чини дека гласот ти е крик, а погледот - молење, загледај се, нурни се во водите сини, ај, во таа свежина, во тоа шумолење.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Затоа и немаштијата во неговата куќа беше најголема и маката во неговото срце најтешка...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бојана сакаше полека да се опушти, но слабоста ја опфати и таа падна врз златото, шепнувајќи ја најтешката клетва: - Проклето, проклето! кавалот
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сите негови спомени од далечните години, после... тажните писма од Бимбила, фотографиите од синот и внучињата што не ги стегнал ниту еднаш на ранетите гради, и сјајот во нивните очи од новиот, слободен живот таму - сето тоа му беше слеано и дишеше во топлиот трепет на таа незаборавна, светла и мирисна мугра од пред дваесет години, што овде го галеше и постојано го измачуваше со најмилото: мечтите, младоста, љубовта и тешеше во најтешките часови...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Најтешко му беше, што не беше само гледач. Туку што и самиот од немајкаде кон тоа придонесуваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А тие му помогнуваа не само со тоа што му ги вршеа најтешките работи, туку најповеќе со својот улетнат исплашен молк.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Затоа, овој пат ќе бидете најстрого и најтешко казнети...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тажниот настан вистински ги потресе сите во дедо Димовата колиба, но секако најтешко му беше на Бојан.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И него Турци го фатиле, со тешки синџири го оковале, за бука го врзале и додека тие на пет-шест чекори од него вртеле овен на ражен, тој умирал во најтешки маки.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Најтешко е кога човек се чувствува беспомошен. Осамен. Уплашен.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ако сега, во најтешките моменти, го напуштиме, тој ќе ја изгуби таа вера во себе и ќе го вратиме делото за пет стотини години назад.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Збогум за навек, народни предавници! — плукна пред Бориса и се оддели од нив, цврсто решен да не го остави народот во најтешките страдања.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
