натаму (прил.)
41. Задачата на македонската интелигенција отсега натаму ќе треба да биде да се одделат нагледно за сите: за самите Македонци, и за Турција, и за балканските држави и за големите сили, интересите на Македонците од интересите на другите балкански држави и народи и да се изучат подробно сите прашања сврзани со избавувањето на нашиот народ и нашата татковина од сегашната голема несреќа и со процветот на нашиот народ во духовен и во материјален однос.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Како следбеник на идејата за полно одделување на нашите интереси од интересите на балканските народи и за самостојно културно-национално развивање, јас и ја напишав на централното македонско наречје, кое за мене отсега натаму има да биде литературен македонски јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
17. Како претседател на Тајниот македонско-одрински кружок во Петербург (натаму: ТМОК), па со тоа и во ТМОРО, Мисирков не е и не можел да биде против револуцијата како метод (впрочем, тој и самиот смета дека резултатите можеле да се постигнат и „со вешти, мали народни движења“!), но категорички се изјаснува против Востанието во тој момент, како поради очевидниот неуспешен крај, со сите народни страдања, така и особено поради реалните опасности за распарчување и заграбување на Македонија од соседите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се прашува: дали е „можно“ да се претпостави, под услов капитализмот да се зачува и натаму (а токму тој услов да го претпоставува Кауцки), дека таквите сојузи не ќе бидат краткотрајни? дека тие ќе ги исклучат разидувањата, конфликтите и борбата во секакви и во севозможни форми?
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Гледаме дека Кауцки, претендирајќи дека и натаму го брани марксизмот, фактички прави чекор назад во споредба со социјал-либералот Хопсон, кој поправилно ги зема предвид двете „историски конкретни“ (со својата дефиниција Кауцки токму се бие шега со историската конкретност!) особености на современиот империјализам: 1) конкуренцијата на неколку империјализми и 2) преовладување на финансиерот над трговецот.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Но тенденцијата кон застој и гниење, својствена на монополот, од своја страна, и натаму дејствува и во одделни индустриски гранки, во одделни земји, за извесен период време таа надвива.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
До овој саат фиљан ќе биде кај нас на гости како при тетка, а од тој саат натаму му се знае — главата негова ќе оди на местото од парите.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Кој трга наваму, кој трга натаму!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ПАНДЕ: Ете тоа не ви чини; Коте што рече: Кој трга наваму, кој трга натаму; јас сум ова, ти си она...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Натаму - в поле битолско чемрее врба проклета - под врбата незнаен гроб, в гроб лежи војник непознат.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Ме праша дали се познавам и натаму ми рече да говорам со него.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Тие застанаа двоумејќи се за час дали да тргнат натаму.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тие бргу се качија на чунот и запловија натаму.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мече се спушти по насипот натаму.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ги запираше домаќинот, Стојо Батанџијата, ама тие рекоа дека агата е уморен од патот и нејќат да му додеваат вечерва, та од утре натаму имаат време, ќе поседат и повеќе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И колку даскалот му забрануваше да се врти натаму, толку повеќе му се сакаше да гледа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А другите деца настанаа собрани околу нив во круг којшто се изместуваше но борачите натаму наваму, како што се носеа тие.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Не се уплаши, но повеќе од љубипитство се сврте натаму.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А на Лумана му должиш и, ако не слушаш, едно ќе те посоветувам: отсега натаму слушај го и други марифетлаци не ти требаат...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Другите двајца само што се појавија на вратата и тие беа наместо убиени. – Сега едни од пенџерињата да не ни побегне натаму – викна Трајко и сам се турна во отворената врата на конакот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
