наставник (м.)
Сретства за почеток ќе се собереа, за ученици и наставници не се грижеше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Многу сум свикната со ова училиште и со овие наставници, - реков.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Наставниците како да чувствуваа дека не сум толку концентрирана како во другите денови воопшто не ме прашаа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Им пркосеше и на наставниците - не сакаше да одговара кога ќе ја прашаа, се држеше недисциплинирано.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Мнозина се научија да ги прочитуваат содржините на книгите и да ги раскажуваат пред наставниците, иако не прочитале ни ред од книгата!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ех, да знае наставничката како се учи за планината кога си таму на самото место, - воздивнав.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Деца, - ни се обрати наставничката. - Нека се јават оние што ја познаваат, или барем еднаш во својот живот ја виделе нашата гостинка.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- ... Нема потреба да се правдате, - ја прекина наставничката.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Дојде нашиот одделенски раководител - наставникот по општотехничко - загрижен и лут:
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Наставникот вели дека секој ден треба да вежбаме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Во тој миг на неизвесност и штама стана Мира и рече: „Наставничке, Ташко добил сестричка!“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ниту студент на квантна механика, инженерство (машинство), или математика не би поставил такво прашање; наставникот е таму каде што е, бидејќи знае за предметот повеќе од студентот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Вешт наставник многу ситуации поставува така што негативниот став би можел да се смета единствено како предавство.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Колата запира пред влезот на гробиштата, а од тука нагоре го носат Танаско, Друже Србине и двајца од наставниците.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Истото тоа го прават Танаско и Друже Србине, како и некои наставници и некои од децата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И Земанек стана, отиде до автобусот, им рече на другарите да не нѐ пријавуваат како отсутни и да молчат; потем се врати и ние видовме како во нашиот автобус влезе наставничката по музичко, која не го познаваше нашиот клас добро; видовме дека ги прашува другарите дали се сите тука, и дека тие ѝ велат дека сѐ е во ред.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Потоа, тамам малку се олабавив, во деновите пред распустот, оти тогаш наставничката ги испрашува само послабите за да можат да поправат некоја оценка, стигна онаа вест за Ивана.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ина имаше сосема класична несреќна судбина до доаѓањето во циркусот: татко алкохоличар кој умрел рано; останале со мајка им, таа и Светлана; двете се истакнувале во партерна и атлетска гимнастика во училиштето, и по наговор на наставникот, почнале интензивно да тренираат со некој познат руски стручњак кој пребегал во Украина.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Да му велам, чекај, ќе видиш кога ќе пораснеш, лесно е додека имаш само една наставничка, сосема друга работа е кога секој час ти доаѓаат различни наставници и кога имаш по пет – шест часа на ден, а за учење, ужас!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Додека одев кон своето место, го уловив погледот на Луција: таа насетуваше некаква крупна промена кај мене, оти никогаш порано јас немав задоцнето, ниту пак разговарав со таков циничен, препотентен тон со некој наставник; ме гледаше од ниско, и јас знаев дека меѓу нас е готово, дека мојот циркус е посилен од нејзината Партија; од друга страна, покрај неиздржливата болка дека ја губам, дека поминувам во еден друг свет, дека се реинкарнирам уште при живот, чувствував една неподнослива леснотија на постоењето, една слобода која ме опиваше: јас го имав, наспроти овој дисциплиниран клас, мојот циркус, и мојата Ина, со која за една ноќ бев полбизок одошто со Луција за четири години.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
