наслада (ж.)
Го гледав како стои пред мене со расчекорени нозе и ми заприлега наеднаш на џинче, качено на дрво, та сега со пакосна наслада гледа одвисоко на сѐ што е големо.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Со благост на човек меѓу коњи и со коњи израснат, со наслада наслушувајќи го жуберкањето на чешмата, Татарот го одвлекол белиот Лебед кон коритото.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Чувствуваме страстно задоволство, специфично локална наслада, додека пред нас се одигруваат колективни ритуали на транспаренција.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Односно, како виртуално да се создадат еднакви чувства на полова наслада, какви што ни ги овозможува реалниот полов однос?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
За кибернетското владеење со сексуалноста природната анатомија и физиологија стануваат само полигон на технолошкото манипулирање, а со тоа стануваат покорни на интересите на самото полово уживање: на интензификацијата на половата наслада, преместување на нејзините граници како во квантитативен така и во временски опсег во досега сѐ уште незамисливи пространства.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Но не сакал да го открие значењето на записот, оти ќе ја изгубел одајата на гревот и блудот, во која ја водел, секоја ноќ, малоумницата на логотетот, за наслада своја и на нечестивиот, што од ѕидот ги гледал, како трет во ѕверството страсно нивно!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сочинението е мрежа пајакова, круг, нула чиста во која се содржи сѐ, од која сѐ излегува и во која сѐ се враќа, како што од утробата на жената, на буквата Ж, пород излегува: утроба, источник на светот и уточник, кога наслада во жената и писмото се бара!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И затоа сме страдале сите ние, царството цело: за насладата на Лествичникот, за насладата на еден!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Како сознав? Почувствував големо задоволство, почувствував нова творечка возбуда дури и наслада од ваквиот начин на себесоопштување.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Премногу наслади и мори едноподруго
во ова житие за кое одбивам да сведочам
значи - да признаам дека завршило.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тој го пригрна разбирањето, сѐ уште недоволно образложено а уште помалку општо признато, дека шахот е уметност, и дека да му служиш, значи да ги доживуваш сите оние наслади, но и ломења, што ги носи со себе службата на возбудениот дух.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Додека зборува, од неговото лице незадоволството исчезнува, се појавува насладата од постигнатата цел: „Дојди вечерва во театаров - ќе се потрудам да ви раскажам кој бев и кој сум всушност!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Потоа со врвот од јазикот го преземав и го прилепував на непцето, па го размазнував и со неопишлива сласт полека го голтав, држејќи ги очите што подолго затворени зашто така ми се чинеше дека насладата подолго ќе трае.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Разликата може да не биде причина за да се откажеме од насладата од нашата театарска закуска.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Наслада... Крик на глас. Вознес кон непознати височини, пад над ангел со крилја, милува папок и бело тело. Свила.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
По целата уста и грлото чувствува сладовина, затвора очи и со наслада полека голта.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Подигна рака, покажа на олтарот и поместувајќи ја од лево кон десно, рече со наслада: - Туа, пушиш, Тито, со цигарата о р’ка и со ена пишчола, на, до туа, д’лга ем голема - таа се удри по колкот - а од левата страна Ленин, со подигната рака, на пролетаријатот му го покажва патот кон светлата и среќната иднина.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Честопати, во примракот, си седевме на чардак и тивко-тивко, колку за наши уши и наслада, си пеевме наши песни.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Како предмет за естетска наслада го зема она што другите го создале чисто заради употреба – случајно убави нешта првобитно создадени со некоја конкретна, практична, навидум вредна намена: прекрасни тела обликувани без умисла благодарејќи на спортски натпреварувања или на тешка физичка работа, величествени згради изѕидани во текот на националните или индустриските соперништва, отмена облека наменета за задоволување на потребите на високосталешкото фалбаџиство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
