напука (св.)
Напукај го, мори будалечка!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
По блескавите, обгорени од сонцето, запотени лица на младите градители, се сливаше пот како мали вадички по сува напукана земја.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Но сега гласот ѝ напука, доби опорост и тажност: „И полоши последици оставаат тие клети затвори...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Наместа сега ѕидовите се напукани, бојата загасната, но уметноста на Славејко сосема е зачувана.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Си ги лижат устите и, од лижењето, устињата истенчени, па и трошка напукани.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тој стануваше во моменти на обесно настроение, кога е важно не само да се надигра противникот, ами и да се напука.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
