нане (ср.)
Од една кошница таа вадеше парчиња леб намачкани со маст, нане и црвен пипер и им ги подаваше на децата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Куќата беше во низата постари двокатни, градени во отоманско-западен стил, повеќе со дрво отколку со тули и со камен, коишто Татко силно го потсетуваа на босфорските јали 2, од цариградската младост, со мали градини напред, со каранфили, со трендафили, со стракови жолто-зеленикава анамска рака кои ползеа ниско по ѕидовите, и со бавчи одзади, во кои се садеа магдонос, босилек, нане, бамји, секакви рани и доцни зеленчуци и зачини.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
- Не се работи за навика, нането чисти, таа мерудија каде што ќе помине, низ устата, стомакот, цревата, сето она што во текот на ноќта не работело, нането и солта го активираат, чистејки ги органите за варење, а пак лебот ги впива сите наталожени отрови. – веднаш имаше одговор баба ми.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ништо посебно важно нема во шамивчето, само малку сужено нане помешано со малку сол.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Еве сега ќе видиш...сепак го разврза тоа мало нешто, извади од џебот на елекот малку црн леб, го кршеше лебот на мали парченца, па со макање во нането, касна колку еден – два залака.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Искачи се на врв- себе и повлечи се
во подножјето има плодни почви
јаболка кои мирисаат на магдонос и нане
поради долгиот престој во ист сад
зборови кои се припикнуваат во пазувите
-мажјаци скокотливи, полнозначни, семеносни-
глетки кои трчаат по тебе како верни загари
времиња кои те опоменуваат
обѕрни се, објави се
но не застанувај
што погоре, толку подоле
она што во себе го имаш единствено го имаш.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
При првата голтка чувствувам вкус на мента, нане и мајчина душичка.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Очите ми се две влажни модринки на лицето, твоите ириси модри сливи; Палиш темјан, нане и босилек, и без мирисот што куди знам- ти си ми злиот дух; Сонував како ми се откорнаа трепките и се створија врски како долго кораво влакно, јамка на вратот; Се гушев Маја, таму во сонот ми;
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Јас се насмеав, тие се поздравија со мене и си заминаа прегрнати, а јас порачав наместо кафе, нане со ким. Како да чекам некого на чај за двајца.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Пиевме „Мохито“ коктели направени со рум Бакарди, ливчиња од нане и лимон.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Да не ставам пет лажици шеќер во чајот од нане и да не ме препознаваат како „петарда“ што пие шербет.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И, додека гледам како под фолии насадил цели леи вртипоп, нане, босилок, мајчина душичка, тој ми покажува дека има и сушилница за билките, горд на производството и на погонот за пакување: маса на која една жена од ѓутуре ги меша сувите растенија, ги мери на кујнска вага, ги пакува во теглички и им лепи декларации.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И, гледам: влечки, ’ко во турска серија свртени кон мене, стапалки од шарена хартија, кои ми го покажуваат патот до дневната, до масичката, а на неа, бидермаер од булка и ѕвончиња во чаша за ракија, компјутер со отворен ФБ на мојата страна и чај од нане! Цел свет е мој!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
