намурти св.

намурти (св.)

Животот ти е донегде како огледало: насмеј се, ќе ти се насмее, намурти се, ќе ти се намурти. Поарно да се смееме и да се веселиме!...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Високиот се намурти и колебливо завлече рака во џебот на белите пантолони.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Што? Гребаница, а? Се намурти, плукна пред моите нозе: - Мижи - Асан- да - ти - баја...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој гадливо се намурти и ме испрска со стотици капки плуканица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И дури вујко му Ѓуро му даваше кора и печено бравско месо да јаде и го убедуваше дека уште е малечок за комита, Крсте сѐ повеќе се намуртуваше и уста не му се отвораше — не му се каснуваше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој час се намуртија и двајцата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кадијата се намурти, ја наведе главата, си ја помазна брадата, почна да си го поткаснува десниот мустак и зашета низ одајата, очигледно растревожен за неуспехот на неговите луѓе.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Султанот се намурти и му даде заповед на везирот: – Веднаш да се затвори Фрања Заја, австрискиот пратеник кај нас и наредба до Казим-паша во Будим да се расправи со тој бунтовник.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Овој се намурти кога Анѓа го фрли ибрикот и стана простум, тресејќи ја својата побелена брада со јад и силно се провикна – Тука да се донесе таа кучка врзана – и строго ѝ се овргли на Ајша, оваа излезе низ вратата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сѐ почесто небото се намуртува, сѐ почесто дуваат студени ветрови и носат магли и дождови.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Само се намурти. Зборовите на Питу го стреснаа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Арсо се намурти. Си го сврте лицето кон ѕидот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Гоце се намурти, ги крена веѓите, го поднамести појасот и се замисли...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Денко се доближи до поточето и ја пикна раката во кристално чистата вода. - Бррр! Мраз! - го намурти лицето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Почесто влегуваше во одајата да види дали е тој тука, и кога ќе го видеше, ќе се намуртеше и ќе излезеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Првин наиде на сликата од бога, ја загледа и се намурти: господ беше седнат со ѓаволот на еден голем облак и се коцкаа: место пари - разменуваа луѓе. Се возбуди, пламна и ја искина.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„Уште се обидувам да погодам кај беше,“ се намурти Ризо.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Лицето ѝ се намурти и почна да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа го охрабри, или го насочи, или го поттикна, или просто го подлажа да напише еден драмски текст, од кој театарските уметници толку се изненадија што дури и се намуртија, па одвај се најде некој почетник режисер да го постави на една провинциска сцена, некогашна коњушница на некогашна касарна, што живуркаше со половина душа, одвај собирајќи премиерска публика, а не пак да собере некој денар за авторски хонорар.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога таа се намурти во неразбирање, ѝ објасни дека и книги се даваат на заем и дека таму тој е само помошник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)