наземи (прил.)
Неколку жени возбудено се веднеа, се удираа по глави, шепотеа - неспокојни, разбушавени, збунети; беа собрани околу некого што лежеше наземи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се качи Стојан трет и се фати за ќерамидите на калето и како мачка се спушти наземи. Со секавична брзина ја отвори портата и другите се втурнаа внатре.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Фенерот запре на човекот што лежеше спрострен наземи, јурнаа стражари со куси стапови. Убиениот го извлечкаа надвор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Глигор го зграпчи за рамења и го тресна жестоко во ѕидот. Арсо се струполи наземи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Лидија сега зема грутка снег, ја сплескува и ја става наземи. Тоа е шпорет.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И Зоки зеде грутка снег, убаво ја стегна и ја стави наземи.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Сликарот се затетерави, се пласна наземи.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Не давајќи ми веќе да зинам, колку што можеше посилно со своето тешко касапско рачиште ме кутна наземи, во новата прав на пролетта што како пламен никнеше од земјата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Можеби тоа дете пошло да ја бара мајката, проклет да бидам, можеби пошло по својата мајка. Потоа го нашле во полето, во една нива кога сосема се истопил снегот, некој орач во орањето, лежело наземи како некоја малечка птица со склопени крилја, падната, сигурно убиена од северниот ветар.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ја повлече долу наземи, таа воопшто не се опираше, можеше да прави што сака со неа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Паларијата му падна наземи. Мајка ја зеде и ја истресе со раката.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Внатре по клупите и наземи лежеше багажот нафрлен без ред.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Во тој миг го здогледа бикот Чако, како со спуштена глава му се приближува, покорен пред послушноста, припитомено легна првин на предните нозе, потоа ги спушти наземи и задните и веднаш заспа, папсан од скитањето низ гората.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ами како - наземи ќе плуеш, синко мајчин. Ние како сме спиеле по патишта и по калишта?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Завртеа до станица. Таму немаше веќе никој, само двајца парталави сечачи седеа во пустата чекална, загрижени и ќутливи, а наземи дисаѓите нивни се проѕеваа отчаено.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
А јас ги превртив џебовите – бездруго, разни дребулии се истркалаа наземи – народот да пукне од смеа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И навистина, еден коломенски позорникар со сопствени очи видел, како што се разјаснило, зад една куќа привидение; но бидејќи по својата природа бил слаб, така што еднаш обично повозрасно прасе, откако излетало од некоја си приватна куќа, го соборило наземи, на громка смеа на кочијаши што стоеле околу него и од коишто тој побарал по еден грош за тутун поради ваквиот подбив, и така, бидејќи бил слаб тој не посмеал да го запре, туку така си одел по него низ мракот сѐ додека привидението наеднаш не се свртело и, застанувајќи, не прашало: „Сакаш нешто?“ – и му покажало таква тупаница, каква што тешко ќе најдеш меѓу живите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ако не се засолниш, дождишта ќе те изнаводенат, ветришта ќе те кутнат наземи, може и некоја рофја да те дотолчи...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Климент Камилски го остави наземи своето митско куферче што го носеше и во Париз.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
