надуен (прид.)
СПИРО: Не би бил тој мајчин син, таков нагизден и надуен, да нема толку пари, зашто пара чисти и пара се кара...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Прво седна, го извади шамичето од џебот, си ја избриша потта од чело и дури потоа го крена погледот: го здогледа Николчета онаков горделив и надуен.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ја зафрли капата назад за да може да гледа и стоеше надуен, небаре не е комите туку војвода.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Другарите се пресреќни кога ќе ме видат со шубара: таа ти е, лебами, добра и од фудбал: се качува на прстите и фучи низ воздухот како надуена машина.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ненадујана гајда е скината торба, крпа, вели, и оди кон сретсело и сретселото да чуе. Жалта да му ја чуе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со стомаци надуени и безброј тешки падобранци јаделе со сласт и овча маст.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Кикотот на јатото црни пиони, што меѓусебно се скокоткаат гледајќи во кралицата со надуениот мев, ме бутка кон најистурениот агол на таблата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Одат по куќи, малтретираат и пијат крв. Личат на надуена мешина. Немаат коски.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Планината тонеше под неговата тежина, земјата се виткаше и на крајот се појави сета, надуена и дебела месечина.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Раскошот на тркалцата од чад, сите тие метафори, додека блескаат крлуштите под камењата, или плутаат мртвите надуени риби затоа што се прејале со малите.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Кога амбулантната кола пристигна, еден од црните болничари веднаш го допре стетоскопот до надуениот стомак на жената и објави, „Го удавила и бебето.“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Дури и кога не ја спомнувавме, таа беше присутна со своето давеничко тело - толку дебелкасто во споредба со твоето - и нејзините тажни гради со збрчканите брадавици и скиселено млеко - толку отпуштени во споредба со твоите кои сѐ уште распупуваа - со нејзиниот надуен стомак и срамна грмушка безбојна во блесокот на електричната светлина, со нејзината замрсена, глибава коса и надуреното, спокојно лице - толку безживотно во споредба со твоето - и бледата кожа, бела како молња, како блиц, белина што не може да се постигне на дневна светлина - колку почнав да го мразам тоа бледило, толку студено покрај цветот на твојата кожа.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Стомакот изгледаше надуен како да беше полн со галони вода.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Со последните будни сили во мене, со надуеното куферче подароци, најмногу статуети и значки, ја минав границата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Бев како надуен паун, кој се надул и си го чисти перјето.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Таа христијанска и модерна идеја е една залудна и надуена мисла.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Дебелите обесени образи во долниот дел беа толку надуени што беше тешко да се поверува дека во нив нема мали магацини за храна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Човекот без брада послуша. Неговите големи надуени образи неконтролирано се тресеа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога, по кој знае колку време, се освестив, ја видов раката како дрочна пијавица, надуена гасеница.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Го замислувам како лежи горе во гробот, како некој жив во пот го замислувам, легнат со нешто гломазно и тешко на градите. Балвани, надуени и тешки.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
