мрзливец (м.)
Крај распален оган седат двајца - веселиот мрзливец Петко и високиот подгрбавен Турчин Абдула.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Магаре едно, мрзливец, за ништо неспособен, што, што си направил, бадијала го јадеш лебот, бездарник, - со најнавредливи зборови го удираше секој час, просто го газеше.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Претходниот важен раководител скокна во фотелјата како топка, а младиот господин, наречен од него мрзливец ме предупреди на уво дека дојде директорот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Другар ми Горан на својот глушец мрзливец му има направено вистинска куќичка, безбедна толку што тој нема шанса да мрдне оттаму.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
