мисирка (ж.)
Јас сум, му одговара некој однадвор, - комшијата Пецо Кацарот. Врати ми ја мисирката, мевце ми се пријало.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се колнат тие, а клетвата е поголема не само од мисирка туку и од овца. Што да прави Пецоица? Сака-нејќе ќе поверува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе одат на гроб, гледаат - виното испиено, мисирката изедена, а вечерта иста песна...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И нели е тоа причината заради која харемската мисирка безуспешно ја виткаат во најлонски обвивки кои впрочем, уште повеќе ги истакнуваат нејзините облини?
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ги убиваме на милиони и ги јадеме секојдневно - кокошки, говеда, овци, мисирки, свињи и што уште не.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Сакам месо! Сакам прасиња, мисирки, кременадли!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Тој Митко беше човек како оној сиромавиот од прикаската кому некој му фрлил во дворот мисирка наполнета со злато, а тој му ја однел на богатиот зашто таква гозба не била за сиромав како него.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Бидејќи јадењето во куќата на Адам обично е компромис од наследени вкусови, ручекот, како и појадокот, е стриктно од новиот свет - сендвичи со хамбургер, сирење, шунка или јајца, повремено, во понеделниците или по празниците, сендвичи со печено месо од пиле или мисирка и, се разбира секогаш откршено парче пита или колач, и овошје - јаболко, круша, а понекогаш можеби и банана.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тој имаше слушнато дека мисирките се поглупави, буквално кажано, тие немаат доволно чувство да се скријат од дожд, но Милан немаше никакво искуство во одгледување на мисирки.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тој не мереше контракции; тој месеше како да си тесто и, дали од страв или од некоја друга причина, двете со Споменка, како мисирки сокриени под покривките, тивко си плачевме и ја проколнувавме идејата да бидеме чисти.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
