меснат (прид.)
Зад нејзините меснати, срцолики усни имаше зачудо мало, живо, но исто толку румено јазиче.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Потоа Гринавејовото инсистирање на материјалната опипливост - неговата склоност кон румено месо, меснати тела, неизделкани лица и таквите телесни постапки како плукање или мочање - пред сѐ потсетуваат на разгоропадената, висцерална уметност на Џекоб Џорданс.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Изгледа Светецот премногу јадел, па се здебелил, и светот го претворил во голем, дебел, меснат задник (впрочем, отсекогаш и бил таков, посебно за успешните луѓе. Ми се гади од нив).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Изгледаше и како да има меснати образи од кои никнеа тврди, пластични жици.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Мирисот на храна што излегуваше од неговата уста ми лебдеше пред лицето, а неговите гровтања се мешаа со чкрипењето на креветот и шлапкањето на неговиот меснат стомак кој се плескаше од мојот грб.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Чарли Офтика: „Многумина можат да се пофалат дека на предниот дел од своите глави, на лицата, имаат меснати израстоци популарно наречени носеви.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
