магаре (ср.)
Си видел ли некое говедо, коњ, магаре или друг ајван да пие? Само човек пие.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Лета ли магарето? — Лета. Сосе товар? — Сосе товар.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Самарот е за магаре, а за ат треба седло шиклосано.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
После, и другите што одат со него се луѓе не се магариња; како за нив така и за него.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ете го овчар кај иде Пред себе тера магаре, Пред себе тера магаре Т’ варено со суви дрва.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Товари си го магаренцето, Слези си долу во село, Слези си долу во село Там’ Милка да ја целиваш“.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Магарето мрзливо одмавна со глава и послушно продолжи да оди по замислениот стопан, по неговата искината гуња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ако излезе бумбарот, ти ќе бидеш магаре и јас ќе те јавам до крајот на улицата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Помина подгрбавен селанец. Едно од децата притрча брзо, го повлече неговото магаре за уво и избега ширејќи ги рацете како да лета.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Море го направи, Доле, кусур господ да ме направе, токо којзнае шо ќе речат виа орјатки — еснафките; којзнае дали не ќе ми се сторе некој ќодер на чупето, којзнае, само меѓу волку машки магарчиња едно женско дали не ќе ми го напаѓаат?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Скоро сите нови попови одеа со магарето (за да изгледаат сиромаси) по селата и од куќа на куќа прошетуваа — за нов поп, а селанките ги даруваа што имаа: брашно, волна, јајца, кокошки, некој побожовен чорбаџија им аризуваше по некое јагне или jape, од кои на попчето после му се правеа булучка, ако немаше и свои по стотинадвесте глави, та со испросените се намножуваа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Ама тврдо спие вој Ристе, бреј!" — си рече Крсте и продолжи преку овци да го тера магарето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога се најде на другата страна од реката, присторе: - Не само магариња, туку и ајвани сте!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сите отидоа по него, а дедо Ангеле им подвикна: - Ајде, пасете трева, магариња!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- А ние магариња ли сме? – го праша некое друго дете.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во алиштата искинати – испарталавени, речиси голи, со изгорени градници и плеќи, неизбричени, нестрижени, разбушавени, неизмиени, испиени во лицата, пропаднати во очите, бетер и од најслабата крава или магаре.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сите десет души влегоа во темнината во Прилеп, секој сам со no едно магаре товарено борина, штици, чатми, маст, сирење, волна, жито.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И така направија. Продадоа што имаше за продавање уште со растоварањето и младиот Митре ги подобра магарињата пред стап: – Ке ги појам вода – му рече на еден минувач што се пошегува и го праша каде ќе ги тера толку магариња.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Во својот живот, некогаш како дете, тој беше го јавал само магарето на дедо си.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Магарето срика, се стрча по полјанката, почна да скока и да клоца и го фрли јавачот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
