лута (несв.)
Заплашувањето на првиот зимски здив внесуваше во нив бес - луташе таа мафија по улиците и оставаше зад себе јад и солзи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тогаш лутав по темнината на градската периферија и ги плашев припиените сенки на вљубените девојки.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И пак претставите се кинеа и беа неми, без звук: камени скали во голем сандак... врата во која шумеше боја на зрела ’рж... стари пејзажи, литографска идили на млад сликар и недовршени портрети на една недозреаност што лута додека не најде неизгазена врвица.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Зад овој ѕид се истегнува пустината. Таму лутаат камиларите и ги поминуваат врелите песоци.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
11. Слушавме како надоаѓа и топол ветер, а се гледаше и времето како започнува еден нов круг лутајќи меѓу пештери и тишина во која разлистува сѐ.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Пресекна водата по урнатите греди по долот камењето лута во глув губиден.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Потоа уште многу вечери лутав низ Париз , уште многу пати навраќав во овие улички за да го чујам уште еднаш овој концерт, но не можев да го сретнам старецот со виолината.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Најголем впечаток ми направи тоа негово безмерно лутање, како да беше птица.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И пак претставите се кинеа и беа неми, без звук: камени скали во 'рж ... стари пејзажи, литографска идила на млад сликар и недовршени портрети на една недозреаност што лута додека не најде неизгазена врвица.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Така лутајќи ноќе од шума до шума и од село до село, по тринаесет години, се нашол на своја голема несреќа во Лесново ...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Лутавме таа зима низ старата чаршија.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Лутав цел ден, почнувајќи со прошетка покрај реката.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Беше ужасно опасно да им дозволиш на мислите да ти лутаат додека си на некое јавно место, или во видокругот на телекранот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таму, во Гери, во неговиот салон, жена ми се онесвести (и се спои горниот со долниот притисок по уморот од лутањето по големите градови) и тој искрено ме пожали и ми вети оти нема никому да каже.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Уште лутаат нивните гласови наоколу.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но до каде се ѝ лутале мислите во тие моменти, можев само да си замислувам; притоа не престанував да верувам дека секогаш бев близу до вистината.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Низ авто-пазарот лутав цел ден. Пред фајронт, пронајдов еден пријател, кој што буквално ме принуди да ја погледнам заставата.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Погледот ѝ луташе некаде далеку, далеку зад ѕидот во кој гледаше, дури и кога ќе ѝ ја допрев раката и ќе ја прашав „Ме слушаш ли, Клара?,“ таа остануваше отсутна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Н луташе со погледот во недоглед. Насекаде гледаше жена.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
И самиот дом ми беше некакво огледало, сенка на сенката која ми го поставуваше прашањето кое се колеба меѓу постоењето и непостоењето, и затоа дури и кога студот влегуваше в коски, дури и кога ветерот биеше толку силно што мораше да се затвораат очите, јас лутав по улиците, застанував на мостовите, влегував во некоја синагога или пак црква, седнував на некоја клупа, и така ја проветрував душата како ткаенина во која се насобрал горок мирис.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
