лед (м.)
Лед. Празно, пусто присуство... Мака. Крв од уапана усна...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таквите полека почнувате и да ги одбегнувате, не сакате да соработувате со нив, зашто знаете, како што тоа се вели, дека можат да ве остават „на цедило“ или да ве наведат „на тенок лед“.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Од песната се топи ледот, Венец - месец изгрева над брегот Паднат лебед умира на снегот. Сам.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Ме сковал ледот И мене и брегот, во тешка зима Ме гуши ледот, ме леди снегот Во леден свет од мори и чуда.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Од пламени тела под огнот свој што скриле санти лед.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Половината елени испопаѓаа, а другите половина ледот ги врати назад, додека санките отидоа цик–цак линија.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Ќе треба да донесам уште нешто? - праша девојката. - Чаша вода со лед - реков. - Жеден сум. И една жолта.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Вирее и таму кај умираш, на полиња распослани и брегови, под лед и под тежина, како билка лековита, под коров, додека го корнеш и во истиот миг или ја собираш за да се удвојува или исчезнува.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Се плашев дека пластичниот стол ќе се распрсне или дека ногалките ќе се раскрачат како ноџињата на онаа срната во цртаниот филм, кога со зајчето лизгаат на лед.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
