легитимитет (м.)
Според него, марксистичката идеологија е најразвиена и најприсутна идеологија во дваесеттиот век, најизграден примерок на идеологија; уште повеќе, марксизмот, како продукт на западната мисла „го задржува легитимитетот не само да биде изучуван и интерпретиран, туку и сѐ уште да биде инспирација“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сталежот на функции се прогласува себе си за културен заштитник и со тоа го зацврстува својот легитимитет.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тогаш културата се чини како природна залиха на политички легитимитет.“
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Така доаѓаме во парадоксална ситуација во која највисокиот правен акт на една држава, којшто симболички и правно ја втемелува таа држава, всушност е нешто што со својот недостиг од легалитет и легитимитет го оспорува легитимитетот и на самата држава.10 4.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Беше посебно импресиониран од примерот на Франција, како земја во која се почитува легитимитетот на различните изразувања.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
За некои излезот ќе биде од националното кон универзалното, при што потрагата не се ограничува само на палестинскиот естетски легитимитет, туку поетот Махмуд Дарвиш трага многу пошироко, во смислата на постоењето и пеењето.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Историскиот компромис, и покрај сите ветувања, никогаш не се оствари, ниту по воениот судир од октомври 1973 година, кога во декември истата година во Женева се одржа мировната конференција која можеше да му даде легитимитет на историскиот компромис.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Како извор на легитимитет за различните општествени групи, тој секогаш е истовремено и место и извор на конфликт.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Според ЗШ (1991), како овластени организатори на штрајк можеа да се јават и мнозинството работници кои не се синдикално организирани, додека, пак, по ново, легитимитетот да повикуваат на штрајк го имаат само синдикатите и нивните здруженија на повисоко ниво т.е. сојузите (чл. 236, ЗРО/05), што се коси и со нашиот Устав 37 – бидејќи, во него, правото на штрајк и правото на синдикално организирање се постулирани во два одделни члена, односно како две 35. Закон за штрајкот; Сл. лист на СФРЈ, 23/91. 36.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
