лакиран (прид.)
Порачуваше германски книги од Пешта и Виена, француски од Париз, откаде, во лакиран, дрвен сандак со етикета „L`orgie expressif Mustel“, му пристигна инструмент со благи типки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Таа жена ќе биде составена од повеќе ерогени зони и со бричови под лакираните нокти.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Рајна Коцева купи лакирани чевли. Прва во улицата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Горда го отвори пакетот и почна да ѝ ги пробува аливцата што ѝ ги донела, но детето не ја гледаше во насолзените очи туку во лакираните нокти и ѝ сричаше „мамо” на жената, а не нејзе.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Голите женски гради се залепија на неговиот грб, а прстите со лакирани нокти му се преплетоа на градите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Црвено лакираните нокти, посебно дотерани за оваа прилика, одлично пасуваа со сината униформа, со само една бела дамка на реверот, која наспроти првата асоцијација, беше од јогуртот во кој утрото го мацаше ѓеврекот.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Наместо мрачен предмет на желбата („ја барам раката на вашата ќерка“) таа историски станала функционален додаток на секоја жена лакиран аксесориз што не само што е чудно да се бакнува, туку е сѐ почудно и нежно да се фаќа.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
