лажно (прил.)
На неа е сѐ лажно - и ученичкиот фустан и плетенките и солзите на очните рабови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Размислувајќи ја согледуваше вистината: можеше со грстови да расфрлува околу себе туѓи пари, да пие и да крши купувајќи и музика и лажно пријателство по крчмите и пак да остане со темно и врело чело - болен заради болеста на брата си и смешно несреќен без Јана.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Лажно е времето, лажни луѓето. Не одеше поинаку.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Доверливо му пришепнале на попот дека бригадата ќе почне да го чисти со огнена метла градот, од сивите германски касарни на Кале кон плоштадот под камениот вардарски мост, којзнае од кој ден запоседнуван од лажно сакати просјаци и секакви измамници и безработници со очи на кондори.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
3. Знаењето за нашите сопствени свесни состојби е некоригибилно, што нему му изгледа (а што не е големо изненадување) лажно.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
И така. Вистинското (врвно лажно) прашање е: Зошто Маргина? и од каде маргини на пајажина?, како што фино забележуваат актуелните холистички и хаотични теории.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Месечината беше полнолетна, лажно невина курвичка – мамеше.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Од дефиницијата од речникот можеме да видиме зошто некои луѓе кои ја употребуваат метафората „разговор“ тврдат дека не се експерти - што се надевам е лажно тврдење.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Азијански, пак, насочува на нешто спротивно, на прекумерност, многузначност, извештачено започнување со дребулии и итро, речито заобиколување на јадрото, субјективно, перспективистички свесно "лажно" прикажување.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Како резултат на сето ова на крајот се добило тврдење кое веќе не вели: „Ова тврдење од теоријата на броеви е лажно“, туку: „Ова тврдење од теоријата на броеви не може да се докаже“.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ова тврдење ѝ задава жесток удар на класичната дихотомија според која сите тврдења се или вистинити или лажни, затоа што ако за момент помислите дека тврдењето на Епименид е вистинито, веќе следниот момент сте принудени да се вратите еден чекор наназад и да помислите дека е лажно.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Проблемите на нејзиното карактеристично негување на чувството на вина, нејзината неинтегрираност, природата на нејзиниот систем на лажно јас и нејзината немоќ да го издиференцира своето битие од битијата на другите, беа тесно поврзани.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Но таман ќе заклучите дека е лажно кога од некаде пак ви доаѓа идејата дека тврдењево мора да е вистинито. Пробајте и ќе се уверите!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Политичката креација за уметникот е дејност оптоварена со компромиси, лажни ветувања, лажно прикажување на фактите, сомнително делување на план на моралот, лажно претставување на себе си, лажно претставување на опонентите, отсуство на себеиспитување, отсуство на испитување на светот, недостаток на философичност, отсуство на метафизичко промислување, сѐ заедно една голема индивидуална и колективна егоцентричност.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Се чини дека Дерида сака да објасни дека Теут ја одразува приказната за Тот, и дека неговото присуство кај Платон влегува во рамката на одредена структура на западната мисла, онаа според која пишувањето е осудено како лажно и изведено, наспроти гласот, за којшто се мислело дека претставува извор, пренесувач на вистината и носител на „присуството“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Па, вие сте жив пример за лажно и „вештачко“, вие сте огледалото за глупиот хероин!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Таа војна кај нас беше само лажно дисциплинирана со комунистичкиот мир (што, сепак, според Еуген Финк, е „забрана на смртта”), но токму во него маскираните тагови дотуркаа до највисоките хиерархиски места, и во моментот на историска шанса за нов зов на Нацијата, за фашизам (според Финк, „очитување на смртта”), тие излегоа од своите заклетвени пратемници - од коишто изнурнува и божицата Кали, не како Примавера, туку како ждерачка на лешеви - и удрија со современа воена техника, сепак, амулетно, сѐ уште користејќи касапски ножеви, на сето она што беше југословенско, што не се одзва на повикот на божицата Нација.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Но, истовремено, беше свесна дека ако таа сега каже нешто лажно, тој веднаш ќе осети. Молчеше.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Тоа беше лажно сеќавање. Ја оттурна сликата од сеќавањето.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Знам: во мигот кога ќе го поставам последното камче, во центарот на новата вселена, јас ќе се престорам од пајак во мрава црна, оти крстот ќе го изгубам, средето на светот ќе го поместам на место лажно.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
