кутар (прид.)
А не знаат, кутрите, што зборуваат дека на три јазика Бог наредил да се пишуваат книги, како што пишува во евангелието: „И имаше штица напишана на еврејски, римски и грчки.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
А старецот си излезе, оддалечи, мислејќи, за кого да ја мажи друг. Ој, кутриот?
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Таа е кутрата Неда, несреќната, достојна мајка на Кузман.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Го нема, кутри, Кузман ваш кој како своја зеница ве чуваше вас сите и крајот свиден роден наш!"
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
ТЕМЈАНА: (Паѓа на канабето) Ох, кутрата јас!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Дико се направи скромен и добродушен: - Мене ништо не ми должиш, - му рече тој на кутриот вчудоневиден Бошка. – Јас не те послушав тебе, туку срцето си го послушав. Ете.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ќе ги кротне Мартин воловите и, онака сам, ќе се заигра, а децата ќе го здогледаат и скришум ќе му го отераат едниот вол во орманот, и после кутриот Мартин по цели денови плачејќи го бараше.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сепак таа не се предала толку брзо, иако, кутрата, знаела дека е сама како гранка на исушено дрво.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
ФЕЗЛИЕВ: Нервите. Тоа се нашите драги и уморени нерви, нашите кутри и ислужени „револуционерни“ нерви.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
А тој токму тоа и го чека: „Зар толку, кутри критјанине, си бил стипса?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На чаша ракија рибарите по крчмите потшушнуваат доверливо дека Џемал-ага ги фрла кутрите девојки в море.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
О, кутрото дете, не смееше дури ни да заплаче! Да видевте само!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И неговото сламено мече, кутрото! И мачорот Фигаро! Хм, ќе го фати ли?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
А кутрото Мече, иако е подобро од сите твои прстиња, треба да се жртвува за тебе.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Оружје? Од каде пак тој оружје? Тој, кутриот, со училиштето се расправаше...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Денеска му дојде редот и на прислужникот Петре. - Кутриот, што им скривил, маченикот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Зашто, ако ја имавме ние, кутрото девојче бездруго секогаш ќе седеше намуртено, расплакано.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кутрото старче трчаше безнадежно по својата шапка, а злобниот Димче се смееше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Гледајќи ја како умира, Полжавот рече: - Кутрата риба!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Кутриот. Тој беше оној палавџијата што кажуваше дека бил од некоја Стара планина, сели или град во Бугарија, господ ќе знае.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
