куси несв.
кус прид.

куси (несв.)

Колку свеќата намалува — толку дните на детето се кусат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Отворено и бесрамно ни кусеа од лебот; го однесуваа во своите чанти.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе го кусам и јас патот и удирам прекутрупа, сечам низ паркот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Дека денот почнал да се куси.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да го кусиш времето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
7. О иде иде слушате ли иде песната таа крупноока желба За мене иде во час ненаспан и за вас иде што спиете морни И пее пее со илјада гласои низ мракот пее за денот ви пее О мугро бела бели посестрими цветови млади во темнава мрака доаѓате ми дојдовте и сега рацете ми се куси да ве стасам И веќе јурам зборот да го најдам за да ја речам да ја изболам тагата на ноќите без сон и радоста што толку ви ја сонев
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)