криминалец (м.)
Спие на улица!“, другото - вешт крадец, кого можат да го фатат или барем да го гонат како малолетен криминалец што неизбежно може да подлегне на законите, измислени, сѐ едно, за возрасните престапници.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Гонам еден шофер, криминалец.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Криминалките само дуваат и се пцујат под носот: кабила, бљад, гнида, целуј жаб, се хранат со газот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Контролирам. Во Алма Ата имаше многу криминалци.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој го заврши воведот од своето дело Who’s Who со изјавата „Водечките интелектуалци со нивните стремежи за објективност ... се криминалци, а не ослободители на човештвото“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ниту другите земји ќе се ослободат од насилство и терор сè додека кокаинот и хероинот таму се произведуваат од страна на картелот криминалци. Политиката на делумна забрана би ја задржала и од морална гледна точка сомнителна пракса на затворање луѓе кои директно не ја загрозуваат околината. Таа и понатаму би сместувала во подземје еден првенствено здравствен и општествен проблем и би жигосувала поединци кои поради тоа не би можеле да дојдат до потребната помош. Истата таа политика би ги обесхрабрувала медицинските истражувања и ширењето на информации во врска со опасностите од уживање на дрога.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Само со легализација на марихуаната би преполовил денешниот број на апсења поради поседување дрога (повеќе од еден милион годишно), што би обезбедило намалување на бројот на полициските акции и концентрација на продажбата на појаки дроги. Ова секако би го пресекло важниот извор на заработувачка на криминалците.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Денес слушаме за биохемиските експерименти во кои се користи amanita mus- caria или други халуциногени печурки, или дроги синтетизирани по нивен пример - за експериментите во кои професорите, студентите и криминалците стануваат привремени шизофреничари, понекогаш заради ново искуство, другпат за чисто научни цели.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Доколку се работи за поинтелигентни или пак дури и ингениозни умови, водите на софистицираниот криминал ги водат до некои повитални точки на системот но - каков парадокс -наместо овие Робин Худови и Џеси Џејмсови да се прифатат кон уништување на виталните точки, тие бидуваат асимилирани од истите и веќе ги гледате овие умни криминалци како ревносно му служат на системот и спремни се да тероризираат уште повеќе од моделите на нивниот младешки гнев, моделите против кои и тргнале по патот на тероризмот...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во овој проблем полицијата одделно испитува двајца криминалци обидувајќи се да извлече признание.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Во тоа време гравитиравме околу Галерија 7 - која беше главно собиралиште на сите анархисти, параноици, SF-фрикови, луди поети, софистицирани криминалци, дегенерирани академци, филозофични еснафи, локални мутанти, несфатени педери и лезбејки, дрогераши, идни министри, префинети заводнички, евтини проститутки, агенти на CIA, опозициони заговорници, шизофрени мистици, подздебелени циници, фантомизирани кавгаџии, трговци на ситно, дилери со дрога, забегани научници, еротизирани тинејџерки, егоцентрични рокери и турбулентни панкери, кодоши на Удба, просјаци и по некоја заскитана кокошка од соседниот двор. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 24
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Партиските затвореници секогаш молчеа и беа испреплашени, додека на обичните криминалци изгледаше како да не им е грижа за ништо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сите задолженија што претпоставуваат и одредена доверба им се доверуваат само на обичните криминалци, особено на гангстерите и на убијците, кои претставуваат еден вид аристократија во логорите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мнозинството од нив беа обични криминалци, но имаше и неколкумина политички затвореници.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Охридското Езеро е како око, кое од гробот го гледа криминалецот Каин.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Романот започнува со конвенција, со сликата на писателската агонија пред празниот лист хартија, а замаец на новиот ракопис станува моментот кога селото останува без вода заради еден од типичните транзициски ликови, криминалец со политички врски.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- странските негативци (читај: терористи) се Руси и други екстремни Словени, по некој Германец, Арапин и жолторас, а домашните се поединечни психопати, оптоварени од трауматичното детство; - двојниците на странските политичари – Горбачов со бемка на челото, Садам Хусеин, папата или Далај Лама се омилени епизодисти во пародиите и комедиите; - на крајот од филмот, странскиот криминалец експлодира со стариот дворец (странски), храмот (странски, древен) итн.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Идоли ви се оние идиоти кои се самоубиле слушајќи ја „Тужна је недеља” и ситниот криминалец Киро Атевиќ.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Најверојатно им изгледаше како сомнителен криминалец затоа што на десетина метра од него се наоѓаше банкоматот од Апашка банка.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Откако виде дека Метакот не е криминалец и не поседува џаначки реквизити, џандарот си го врати пиштолот на место и запали цигара.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
