крека несв.

крека (несв.)

Ние стоиме, а од реката крекаат некои жаби.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Жабите крекаат, некои пилишта се збираат околу некаква мрша пред црквичето над реката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Добровечер - откај река песнопојка жаба крека.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И стана едно големо кашлање, што се вели, небаре жабокрекање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Околу нив жабите ја отпочнаа својата немилосрдна хорска изведба, постепена, им се чинеше - невоедначена како нив, иако заслепени, љубопитно свесни за тоа, малку повеќе отколку свиткувањето на малиот прст, допирот на пивските кригли, заедништвото на Мек Кол - усогласувајќи се себеси во ритам секција на виртуозно дуо за кратки воздишки, извици; тој пуфкајќи повремено од цигарата за време на изведбата, капчето за бејзбол потскокнувајќи безгрижно, таа привикувајќи го нестабилното чувство на заштитеност, никогаш до крај прекршен Пасив; сѐ додека најпосле, попуштајќи под налетите на глупавото крекање на жабите, легнаа не допирајќи се.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Партијата на здравиот народен дух е еден огромен хор во кој секој може да крека колку што сака, но под услов да крека и да се движи во брановите должини и фреквенции на крекањето; не може, на пример, некој да мука кога сите крекаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
О, колку се крекавме, колку се крекавме. Се валкавме по снегот и го гушкавме. Богами го гушкавме.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само педа вода наполнил во базенот Преспанецот и пуштил во него жаби, да, обични жаби - навечер радосно да му крекаат и да го потсетуваат на детството додека во летната влага прави панделка од сеќавања и од мечти.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)