кревет (м.)
Во болници модни, во кревети чисти не ќе најде почин дружината млада, во војните не се правилата исти, и нема бел бајрак за народ што страда.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
А сега ќе го натерам да се истркала по креветот на младенците, машки деца да им се раѓаат! Ти спреми бакшиш за него!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Одма го познадо по браду и шубару. (Го носат на кревет.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
(Соба. Дара, станата веќе од кревет, ја пали ламбата. Надвор се слуша пукање).
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Надвор се слуша крцкање од снегот a туп пад од чоек со вик: (А-а-а..) ДАРА: Јао... (преплашена бега и се покрива на кревет со јорганот преку глава).
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
- Ангелија... Седеше в претрупана полутемна одаја на железен кревет и имаше златникаво зелени очи. Ѝ го подадов писмото и се наведнав над леѓенот во чија вода некаква ситна бубачка очајнички пливаше во круг.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Топла чорбичка ли сакаш, чинии има, да легнеш ли сакаш, повелај - креветчето и јамболиите те чекаат.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кога завршив, селанецот се накашла и се исправи, седна на креветот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се најдов во небрана — изненадена сум невела — не чини неј — нив непара — не толку нетоп — невестински украс од тенеќија кој ја заменува короната ниа — оние нии — нив нуна — кума (делхинутив — кумица) нишан — знак нишка — нит, нитка на платно нишчелки — направа на разбој за ткаење ној— оној ногашчка — наплеток од косата обрецнам — врекнам, нависоко ќе проговорам обрус — долга везана крпа со реси од која се прави чалма на главата одер — врста кревет на столни ногари закопани в земји на кој се чуваат алиштата и покровите во визбата одвраќам вода — басна на вода за да се мени положбата во која се најдува озастра — утринава онбашија — турски војник десетар — каплар опурчак — искинат опинок кој веќе не се носи оралиште — место каде се игра оро ораџика — жена што игра оро орјатка — погрден збор за жена со која друга жена е скарана орман — густа гора оужје — накит олепела — лесна клетва осмак — мера за жито 50 оки отпуст — поповска песна пред свршетокот на извесна. служба павти — женски накит од сребро и бакар пагурче — сад за ракија пазамарка — џеб на селска кошула пајвани — ортомчиња со кои му се врзуваат нозете на коњ да оди раван — ситно парка — што ѝ е, што ѝ пречи да направи нешто паскурник — шара за шарање поскури пачавриче — книжулче, може и крпче од ткаенина пашит — без самар коњ, маска, магаре пералник — котел во кој се топли вода за перење песјачка — погрден збор за жена со која друга жена е карана петле — во онаа см. наполеон — пара златна француска со петле на неа петравил — епитрахил петреви гаѓи — горско цвеќе пинок — опинок плак — старец плетва — трева во сеидбата поврзало — врвца на торба или вреќа, како и на огламник на добиток подвеска — дел од селска облека.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И кога по судирот чкотна клечка ќибрит и го погледна убиениот непријателски офицер — како и него да го пронижа куршум, бидејќи во него го позна најблискиот свој другар од универзитетот во Марсеј, каде што двајцата студирале на една група, та дури заедно и во еден кревет лежеле цели две години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И кога овие се приближија, стариот бег просолзи, и се избакна со сите тројца и им подари по две железа за кревети.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Застана над железниот кревет и се загледа во бескрвното лице на ранетиот. „Боли?“ праша.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
На креветот, лево, од него, Марија липаше со потонато лице в дланки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И не е веќе ни девојченце, сега, кога бешумно се доближува до мојот кревет, кога вешто ми ја нуди меката затркалезност на својот румен колк.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Јас веќе нема да легнам в кревет со нож.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Го откачува од клин своето палто и седнува на тесниот кревет.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Две години не го напушти болничкиот кревет.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Утредента кога се разбуди Снежана ја зема својата кукла, го побара под масата и сиротото, заборавено меченце, па заедно со нив седна на креветот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Го врати часовникот в џеб и седна на својот крцкав кревет, осамен и очаен како и во секоја ноќ, секогаш со исти сеќавања.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој лежи во студениот кревет. Стемнет, неизбричен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
