корица (ж.)
Тоа беше Оливер Твист, преку чии корици со зелено мастило стоеше името и презимето на Ана.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На излижаниот изгаснат политир на масата лежеа расфрлани тетретки со модри корици - писмените задачи на нашиот клас.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Гледаше во некаква книга со корици од сино платно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И да погодуваме каков живот се крие под тие корици зашто секоја книга крие во себе еден живот, една приказна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ѕид! Подотвори го како корица на книга и ќе видиш; зелени се како горите на светот, страшно се зелени како сончева поплава.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Облаците го поклопија градот, беа сива корица на една книга со многу испреплеткани тајни.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Уште од корицата и насловот разбрав дека се работи за документи и фотографии од жртвите на земјотресот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
За разлика од претходната, полиците беа натрупани со шарени порнографски корици, меѓу кои висеа камшици, парчиња кожа, сексуални помагала.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Ми донесуваше разни подароци, некогаш топка, некогаш музиче, а тоа лето ми ја донесе книгата на чии корици пишуваше: „Народни песни за Крали Марко“.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Благодариме!... и натаму ќе те пресретнуваат познатите зборови или ехото на истргнатото ...најважна е неизвесноста вели тато пази ја светлината на првата страница колку бавен ни се чини и долг почеток на нејзниот од но книгата веќе ја отворивме и ти патуваш сине излези од бањата не свлекувај ги тревожно измокрените гаќички туку појди по блесокот прескокни ја корицата- ограда остави ја оваа страна мене домот мртвите сестри и браќа онаму е поезијата ќорлестото маче со рахитични предни нозе ќе биде твојот водич токму тоа мачето кенгур ќе те изведе низ светот на прекршените огледала и зборот осамен што толку патетично ти звучи сега таму ќе биде највистинското задоволство ќе му припаѓа само на твојот сон ќе се гнезди само во твојот занес трагај... тигарот или полезноста на проекцијата на законите на џунглата врз собната атмосфера ...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Отидов во мојата соба и ѝ ја подадов дебелата тетратка со сини корици.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Кориците на нашата книга се сини, мазни.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
За жал, додека хемиската нервозно чкрипи по хартијата, поетот е повторно нападнат од помислата дека зад привидот на непреченото пишување, всушност кружи и кружи меѓу кориците на една запечатена книга, која некој (веројатно Таткото) ја камуфлирал непрегледна за до крај да му го истроши гладот кон слободата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Згужвано топче нови јени, излитено адресарче стегнато со ластичиња, банковен чип од „Митсубиши“, јапонски пасош со златна хризантема отпечатена на кориците и кинеска 22- ка.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Се насмеаја, и додека ја прегрнуваше таа чувствуваше толку убаво што знаеше дека венчавањето ја ослободило од грдотијата, како што блескавиот меч се ослободува од кориците.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Првата го смести меѓу кориците на магазинот целиот свој нов управувачки комплекс, комплет со кулата и покривот, а вторава компанија тродимензионално го „огласи“ својот најнов компјутер.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Внатре кориците на часописот вметнати се 15 огласи, од кои три се повторуваат два пати. Едниот од тие три дуплирани огласи е тест- огласот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во осумдесеттите Ле Гак, типично „попартистички“ но со една нијанса повеќе на „онеобичување“, почнува да слика „копии“ на слики од масовната култура (корици на книги и плакати на филмови од триесеттите), притоа користејќи цела палета на различни техники, играјќи се со „стратегиите на идентитет“ (правејќи одредени анонимни мистификации), вметнувајќи во своите „слики“ прожектори, камери, машини за пишување...
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Книгата беше тешка и црна, невешто вкоричена, без име или наслов на корицата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од фиоката на масата извади една перодршка, едно шише мастило и една дебела тетратка во кварто големина, со црвена задна корица и со горна корица ишарана како мермер.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
