командант (м.)
Командантот зачудено крена поглед: – Види, види!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Командантот се замисли за час, а по тоа рашири раце, велејќи му на Белича: – Ти можеш да останеш, а тој не.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ќе си одам ... – Постој, постој! – го прекина командантот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Скопскиот беглер-бег беше и паша – командант на скопскиот гарнизон, та нареди, еден табур од двеста души платена редовна војска да тргне во оваа експедиција, а во Кавадарци го пречекаа и му се придружија тиквешките бегови на чело со Јашар-бег со петстотини свои луѓе и уште толку башибозук, собран по целата Тиквешија за пљачка по Мариово.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Партизанот што стоеше до него, преведе: - Другар командант, јавуваат од Бари* дека авионите тргнале!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Командантот го извади бележникот и напиша: „Драги Тале! Борбата се разгорува.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Командантот има сигурни податоци. Тој знае сѐ.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Баш на нас да удрите. На комадантот мон. Јок го сторија. Поради вас.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
— Значи, ќе не чекаат оние пезевенци на чукана, — рече пашата и се насмевна, потценувајќи ја смелоста на востаниците.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Одеднаш чуката оживе. Колку внимателно да ги фаќаа четниците метеризите, аскерот ги забележи, а командантите со биноклите можеа да ги видат како се сместуваат зад големите карпи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И така, правдајќи се пред самиот себе, далеку од секаков командант и поголем од него, одврзан од секаква обврска, се најде во слободната негова планина и тој слободен како неа, та му текна дури и за некакво лично задоволство.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Немојте, другар командант, не правете ми го тоа... Што, сакате да ме острамотите?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И командантот, фалбаџијата, загина. Го распарчи граната.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Мене ли марш? - се ококори Кузе. - Мене ли? Веднаш ќе одам кај командантот, та ќе видиш ти!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Не можејќи да откријат кој ги организира луѓето да не даваат продукти за војската, да не ги извршуваат нејзините заповеди, командантите ги претепуваа или ги истепуваа повидните мажи, ги палеа куќите и копите, ги грабеа добитокот и живината.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Захаријадис веднаш нареди да се преведе писмото на грчки јазик и да им се јави на сите воени команданти да дојдат на итен состанок во пештерата над селото Горажде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
14. Летото двајца другари, кои беа на лекување во Скопје, испратија писмо до Захаријадис: ,Ќе се вратиме со една наша дивизија, под услов и командантот да биде наш".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Командантот Никодим и комесарот Мони, по сѐ слични на Онисифор Мечкојад и на Онисифор Проказник, едниот главурдест и со влакнести уши, другиот замислен и без насмевка на сувото лице, со сомничави очи зјапале во извезениот петокрак знак на попската камилавка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Откако изврвеа долгите колони и се разместија над селото и над манастирот кон границата, еден офицер го повика кметот, му се претстави дека е командант на единиците и му кажа дека се зајакнува границата, бидејќи Албанија се подготвува да ја заземе зоната.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
- Што е ова, свадба ли е... - им викаше бесно на офицерите кои заедно со војниците пукаа поделувајќи ја радоста; разбеснет, командантот, ги казнуваше.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
