колкав (прид.)
Но господ на робјето виде од вишното небо колкав е нивниот ужас, и нададе уши стенчивиот глас да го слушне - плачот на тие што служат.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Погледај, отвори очи, види колкава дамка си оставила на левиот џам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КОТЕ: Со толку ништо не е. Колкави снегови сме газеле, (покажува на појасот) дотука!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Е ... колку пари ќе ни чинеше кожава да ја потурчеа! Колкаво леќе за вујка е кир Ристаќија! (со себе си).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Душо моја, со колкава радост го чекав ова писмо.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
На тоа соединение чии биолошки молекули еднаш, по не знам колку илјади светлосни години, ќе попаѓаат од галаксиите врз нашава планета, од нив да се развијат нови суштества, сеедно какви и до колкава мера поинакви од нас, да се вклопат во ритмот на животот според Неговите формули - класово изедначување на расите и...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Разбра и која е субашицата во харемот на кадијата; кој е евнухот кај каданите, што прават и каде живеат тие, колкава е заштитата ноќно време таму, и сѐ што му требаше за еден напад.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И мене ме тегнеа па сега ништо не ми е. На, еве колкав опаш имам!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Велеа: „Таа“, веднаш после тоа, кога главниот инженер отишол дома, а оној, Ристан, не можел да биде скриен, како што ги криела до тогаш сите други, бил огромен за да може да биде засолнет некаде, стоел среде собата, а таа висела, како играчка на неговиот врат, здрвен и со отпуштени раце, целиот грч, пред да се впушти во она, каде што го повикувал допирот од нејзините колкови: „Дојди колкав си, одлупи ме, сева, стори ме црвена, усвити ме, како да сум била в постела со сонцето, дојди...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
О, колкава радост имаше во сето тоа небо, во тоа сино, богато небо, што почнуваше веднаш од неговото лице и траеше постојано, без ниеднаш да се сврши, многу подалеку од допирот на неговиот поглед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мирче: Не. Прво и прво не се измиени, а второ и второ види колкави нокти имаш. Лекарот мора да има чисти раце.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Го гледаш колкав клапсомун, а никаде без кутивче од боја да оди.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Боже, кога би се замислил тој и кога би сторил ниет да сфати колкаво зло сам да си причини може!!...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Кутрата Ели, кој знае колкава потреба чувствуваше да се приближи кон некоја жена што ќе ѝ биде мајка, зашто мајка немаше, а јас, секако, многу малку можев да застанам на тоа место.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Малата кукла не виде колкави солзи се одронаа од очите на куклата во витрината.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Го пренеле в болница и штом се созел, ја прашал сестрата, која веќе му ја измерила температурата: Колкава е?
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А да не зборуваме колкава е ползата од птиците во земјоделството, во овоштарството и шумарството.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ние бевме уште мали со Мирчета не знам колкави бевме, леба ми, јас дали имав единаесет, дванаесет години, а Мирче беше помал.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го бара секот, колкав е да види.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Леле, колкава бркотница стана после. Цела шума ѕвечи, збива.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
