кодош (м.)
Ерген и мома се лажат само преку „кодош": тој зема од едниот еден предмет, му го дава на другиот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бидејќи пак тој не мислеше да биде кодош на своите мариовки, и тоа Турци да ги продава, тој и не можеше да го дочека Велигден.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јован требаше да им биде кодош кај Доста, кај Батанџиовите невести, кај Дунава Макрева, кај Бојана Жиовката; па дури и кај Рожденката, ама слабо поминаа кај сите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но како од страв, да не ме сетат кодоши не смеев да се јавам на Имотот, а како кај вас уште оттаму, од брдото, (од Зедница) видов дека свети, и како сте вие прва куќа после Имотот, решив кај вас да се јавам и вам да ви го оставам и коњов и чупалево.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Божем да се бранел од комунистите, а всушност го направија кодош, па тој и тогаш се однесуваше кабадаиски.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кодош низаеден, си велам јадосан до немај каде.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Кенефот Весел беше кодош во приватната детективска агенција „Фрли па барај“, која во последно време држеше тезга на кванташкиот пазар.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во тоа време гравитиравме околу Галерија 7 - која беше главно собиралиште на сите анархисти, параноици, SF-фрикови, луди поети, софистицирани криминалци, дегенерирани академци, филозофични еснафи, локални мутанти, несфатени педери и лезбејки, дрогераши, идни министри, префинети заводнички, евтини проститутки, агенти на CIA, опозициони заговорници, шизофрени мистици, подздебелени циници, фантомизирани кавгаџии, трговци на ситно, дилери со дрога, забегани научници, еротизирани тинејџерки, егоцентрични рокери и турбулентни панкери, кодоши на Удба, просјаци и по некоја заскитана кокошка од соседниот двор. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 24
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Затоа и така храбро пее за фиктивната одмазда врз клетиот Турчин што ги силува македонските жени; затоа храбро им пцуе мајка на кодошите, крева револуција со вербални бомби и куршуми за пет минути во кафеана, по три жолти ракии, во сѐ на сѐ три строфи, и ослободува цели нации во еден рефрен.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но не само на Белогардејците. Кафеаната беше собиралиште и на кодошите, на агентите, на уличарите, така да се рече на сиот џган. И не само на оној, градскиот џган.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но кога таа ми објасни дека не можела да поднесе да биде жена на човек кој станал кодош, слуга и полицаец на туѓинска држава, каков што беше и оној кај нас Црн Киро, не можев а да не ја оправдам.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Политички или како?“ праша авторот. „Од душмани и кодоши“, просто повтори жената. И молкна. „Знаете ли барем некого од нив?“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ливаѓни имаа свои луѓе овде во селото, јатаци, кодоши и измеќари.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Нема Парламент, нема пратеници што се проѕеваат, што спијат, нема бандоглави министри, кариеристи, Нема митаџии, контролори, наплатувачи, струјаџии, водаџии, нема ни патарини ни царини, а што е најважно: нема ни пци ни доушници, ти речи ги: кодоши.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Оттогаш и ме обзеде помислата дека ме бара само мене, и оти сите други движења се само измама како на опитен кодош.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Верувам дека забележувате: кодошот ве подучува како да се однесувате кон кодошите за да можете да ѝ користите на својата несреќа.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Некоректното однесување кон кодошот? Мисли сериозно?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Што беше сега ова? Сакаше ли бегот од него да направи кодош, само затоа што доброволно се потурчил?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Знаеш ли дека сега стана и кодош, Сафет- ефенди?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Метанисуваме само на пладне и кога треба да нѐ види некој, дали Турчин, дали кодош, а кога ќе дојдат нашите рисјански празници кога не се работи, се преправаме на болни за да не мора да работиме.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
