кашла (несв.)
Знае дека сум болен... Нема душа... (Кашла). Викни му, Зафире, покроце нека чука.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Кашлаше чудно, суво и тивко, божем му се потсмева на некој старец.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Лимарот збунето кашлаше и го бришеше со два прста танкиот нос - се плашеше да не го откорне од лице.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На нејзино викање, почна да се кашла некој и да ја кара кучката која, како верен стражар, навистина осети оти некој тропа и стои на малата врата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оркестарот пак свири и Данче пак пее. Само трубачот не ја крева трубата. Се дави во кашлањето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Му кркори во градите. Не може да го запре кашлањето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Татко, прашуваше после. Зошто тој кашла како овен?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Само кашлањето му стануваше рапаво и раскршено. Го слушаше тоа кашлање и мислеше на белите, топли пазуви на својата учителка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Кха, кха, - кашла Зоки зад нејзиниот грб, преправајќи го гласот, и вели: - Слушаш ли, Мечето кашла! Настинато е!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Поминаа покрај колибата од каде се слушаше кашлањето на дедо Димо.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Прво слушна силно, непрекинливо кашлање, потоа го виде дедо Иван како седи крај распламтеното огниште и се труди да ја смири кашлицата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Соседот исто почна да кашла и да шепоти за да се приближи во левиот ќош.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На секој нов затвореник Толе му гледаше в очи кога кашлаше, но никој не му одговараше со ништо.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ели кашлаше загушена во прашината од малтерот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Тогаш се чу едно засркнато кашлање: кав, кав, ќув, кив, уф, црквата се одѕива, се тресе. Се затресе и народот. Се залелеа небаре закланцана вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сите се вртиме, го бараме човекот што кашла. И го здогледуваме Дончета Спикоски. Се ниша човекот, се држи за градите и се ниша.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Речи му чинев така на Јона и - плачи, плачи, плачи над Роса, дури да замалам. Ја гледам како кашла, заоѓа и помодрува. Море, море - зорт, море.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сега е добар. В црква не оди. Седи дома, пцуе, се држи за градите и многу кашла.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Го легнаа на креветот во неговата одаја во јужното крило на господарската зграда и уште еднаш не се креа; по цели ноќе и денови кашлаше и со кашлањето исфрлаше и крв. Набрзо по Велигден почина.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се превиткуваше Илко но не се даваше: наутро кога ќе станеше, тропаше, кашлаше, да видат дека е жив.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
