капак (м.)
ПОЦКО: (Се смее.) Е, бре брат Арсо, ти на сѐ капак! (Сипува вино.) Ајде сега вино црвено, да биде уште повесело! Повели, куме!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
(Бара клуч во палтото и од како го наоѓа отклучува, но кога го подига капакот и некој ризи очите необично ги отвора и паѓа — седнува пред куферчето).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: (оди пак го поткрева капакот од куферчето и на Мара која му застанала над главата).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Во дното мала приземна куќичка, соѕидана од камен и покриена со камени плочи со напред врата и мал прозорец затворен со капак.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Него ангелот ни го наврти, и ако му ја дадевме, ќе се ставеше капак на сѐ, бидејќи е од Кристафила.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Нашло грнето капак.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Одеднаш ветерот дувна посилно, го отвори капакот од прозорецот, го тресна од ѕидот, и ветерот, влегувајќи во одајата, крена прав од огништето, го разбушави пламенот од борината, го остави малку да се исправи и потем надојде посилен и го угасна.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој гледа во прореденото теме на кловнот и не се чуди; кога е тој наведнат, капакот на зелениковото око не се спушта.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Неговиот шарен капак како да ѝ се насмевнуваше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Капакот ѝ падна од раце, сандакот се затвори и Бојана изморено се отпушти на него, изговорувајќи го тихо, од длабочината на душата милото име: - Крстане, Крстане!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И години со ред се надеваше дека еден ден ќе му тргне, но...овде ги стегна Аргир силно капаците на очите и уште подлабоко проникна во својот изминат живот. Каде не скитал, што сѐ не ѕидал?!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога под темниот капак со нејасна посвета го чу познатиот неуморен клукалец, се смири.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ја разгледа масата, ги подигна капаците на тенџерињата што беа наредени по неа, по шпоретот и ги изотвори сите чекмеџиња од креденецот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Арсо полека го заклопува капакот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Поарно е сосем да ги спушти капаците и непроѕирната розикава завеса нека го сокрие од натрапливите очи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој не можеше, можеби не смееше да ги подигне очните капаци и да погледне во луѓето во салата. Се надигна од сите страни врева.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А кога ветрот ја однесе со себе и долгата зимна ноќ и кога на нејзиното место ја истури виделината на тој немирен пребликнат ден, занесувајќи ги по својата насока тешките капки на капаците во неговата стреа, Змејко веќе немаше што да чека.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Јасно! Тој само го поткреваше капакот на тенџерето во кое се вареше јадењето.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И, откога виде дека никој нема наоколу, го крена капакот од сандакот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Околу печката беа наредени валчести капаци за мини и бомби. На ѕидот од леарницата висеа неколку бомби.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
