калпазан (м.)
— Што велиш ти, бре калпазан?... А! молчиш, а?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ебати беља, си велам јас, сѐ наеднаш сака човеков, А го гледам калпазан, ми бара, ама не притиска, туку како колку да помине редот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не му беше заради самото крувче, како што не му беше ни само заради компирите (пак ќе се роди нешто!) Не, тој се чувствуваше излаган во својата верба, насамарен, и му беше криво дека се покажа толку наивен да оди по умот на овој калпазан, како што почна во себе да го вика Пискулиева.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
