итно прил.
итен прид.

итно (прил.)

- А зошто? - Инженер Александар итно го бараат на работа. Мораа да си одат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Што друго да правам - итно ја напуштив терасата, за да го избришам единствениот негов впечаток од Будимпешта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сега баш не е време за тоа, оди сегашнава задача ми е итно да стигнам до селата и градовите и на децата да им ги расподелам играчкиве.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Со тие пари, иако наспроти својата волја, испрати телеграма до Хелвиг: „Хелвиг, итно јави се“ - му напиша во телеграмата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој постапил според наследената ука, а јас, се сеќаваш ли, кога ти еднаш се пожали дека ти е многу лошо, и кога јас требаше итно нешто да сторам, првото што го сторив беше: извадив векна леб и ти ја подадов! Зошто? Зошто векна леб?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
КИРО: Снајдете се. Ова е итно.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Имам налог за итно рушење. Надвор се аргатите со алат.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ова се 25.000 динари за вас. Жал ми е но ќе морате итно да ја напуштите куќава.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Нудење на решение. Му предлагам на Генералштабот на АРМ, како лично мој мал придонес во усогласувањето со НАТО стандардите, под итно да издаде наредба за строга забрана на употребата на жаргонот на некогашната ЈНА!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Повторно, шифрантот Иваз, а кој друг! - Амбасадоре, дојдете. Итно е! Од кабинетот на другарот Сојузен!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ова навистина беше итно!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не вредеше да се прашува Иваз зошто е итно, тој ќе останеше или нем како картагинските статуи или ќе го каже веќе чуеното во вакви пригоди.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нејзиното лице отсекогаш потсетуваше на огледало по кое шетаат дилемите на осознаеното и на она што сѐ уште е осенчено со тајновитост и бара итно разрешување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тие месеци брат ми секојдневно се јавуваше кај Софи; еден месец пред породувањето таа му кажала дека се чувствува многу лошо, следниот ден му се јавил зет му Макс Халберштат и му рекол дека состојбата на Софи се искомплицирала, и била итно префрлена во болница, а ден потоа Макс му се јавил одново и му кажал дека Софи починала.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Својот поглед не го тргна ни онојпат кога во тремот Радуле, и тоа прилично гласно, ја кандисуваше Стојна да го сторат под итно она.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Денес се случи да појадувам дури во 13:00 часот, па имам чувство како допрва да почнува работниот ден, додека во изминатите утра доручкував со самото пристигнување на работа, не затоа што чувствував неодложна потреба, туку ете така, доручекот си го имав сфатено како обврска, како една од работните задачи која мора да биде итно завршена и ако не биде систематски завршена во предвиденото време, ќе ми ги помести останатите обврски во денот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Бев во голема невола: ми претстоеше итно патување; еден тешко болен ме очекуваше во село оддалечено десет милји; силна снежна меќава го исполнуваше просторот меѓу мене и него; имав кола, лесна со големи тркала, токму онаква каква што е потребна за нашите патишта; завиткан во бундата, со ковчежето со инструментите в рака, веќе стоев во дворот, подготвен за пат; но коњот, коњот го немаше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
При водењето на истрагите тие не го менуваат принципот; во најдобар случај, кога нешто им е многу итно – на пример некоја голема награда – ја прошируваат, или преувеличуваат старата практика, без да го сменат принципот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Итно, со Рада, замина за Скопје. Заедно го бараа во одделението за интензивна нега.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За несреќата да биде уште поголема, заради констатираниот камен во жолчката, веднаш беше префрлена на хирургија. Итно беше оперирана и од оваа напаст.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)