историја (ж.)
Таа привилегија на еден дијалект, поддијалект итн. да биде орган на литературната реч – според учењето на историјата на јазиците, им се дава ним не по некакви особени естетски предимства, а по чисто практични причини, т.е. по стекот на историско-културните околности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
131. Словакот Павел Јозеф Шафарик (1795-1861) е истакнат словачки и чешки филолог и етнограф, чии најзначајни дела се: „Историја на словенскиот јазик и литература на сите наречја”, „Словенски древности”, „Словенска етнографија“ и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
122. Така на пр., г.Баласчев, охриѓанец родум, наместо да се занимава специјално со историјата и интересите на Македонија, ми ги изучува бугарските интереси и „материјалната култура на бугарското ханство” 123 нешто што го има за Македонија истото значење како и историјата на Абисинија до покрстувањето на Абисинците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Историјата — мешаница на умни или глупави идеи.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Јас ја знам целата ваша историја и сега ќе зборуваме отворено.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Стојан над речник работи, Никола над историја а Панче над граматика.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Нема три Македонии, една е Македонија, и таа Македонија, досега разделуена од империалистите, има свој јазик, обичаи, економска поврзаност, историја, територија, ги има петте белега, и денес се оформуе в нова и млада нација.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Со глас во кој во кој трепереше некоја скришна тага, тој почна да им ја расправа жалната историја на луѓето од овој крај: Не ни требаат ни риби, ни ништо од оваа страшилиште.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- Придавки, историјата се повторува. Херкул исчистил две училишни штали.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од отворениот прозорец на првиот кат ме стрелаше со вкочанет и потсмешлив поглед намразениот професор по јазик и историја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Седми и осми клас веќе не постојат. Се откажале мајчините галеничиња од српски, француски, алгебра, историја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ѝ беше пријатно да го гледа, да го слуша како и раскажува „закон божи", историја, природознание и друго; како одговара пред учителот без запирка и како лапа кај нив варена тиква, компири или кора.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Расфрлени од ветар и од претчувства дека ќе се случи нешто големо и незаборавно, нешто што ќе е важен дел во историјата на животот и на светот, на небото плачеа жерави.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе бидам слободен да ви ја кажам својата историја. Може?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Добија сила и кураж за одбрана. Везирот седна на својот стол и го повика поп Димитрија, најстариот меѓу сужните – Васила, Петка и Анѓа пред него да му ја кажат историјата за нивното праќање дури во Истанбул.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Расни ме боже, раце големи дај ми да бидам последно тело црнината што ќе ја догребе од сите тревки и од историјата на една песна многу што ја сонија - Македонија: Тргнав да ја барам телото го изгубив.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Поитајте, тискајте се засолнете една грутка Србија - една историја маштина!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
А таа е мртва, одамна мртва, првин во нашиве срца а после таму каде што ја бараш ти - во Историјата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Додека има идеалисти и глупаци, сиве овие истории ќе се повторуваат.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Во македонската историја, драги мој, има само... предатели... досега барем.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
