исполнет (прид.)
А има основи да мисли оти Императорската влада е исполнета со добри намери за своите македонски народности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Досега може не е исполнета ни половината, ни четвртината од целиот план изработен од комитетот и неговиот Главен штаб.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Улицата беше исполнета со шум.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Место рогузина и црни козинави покровчиња и шарени перници со слама полни ,овдека ефендиите најдоа: море — душек исполнет со волна, море — веленца, па дури и меки и бели перници со бубаќ и волна полнети!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Стануваше сиот мисла исполнет внатре со судрувања и искри, гол и неуловлив за себе, и далечен, се подалечен кога сакаше да стаса до себе, да се испита и да се провери, во тоа проверување да го пронајде она непознато, она што го бараше толку време, или можеби во последните две ноќи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Трета класа, тунел, исполнет со татнеж, бела перјаница, со кратковечни искри.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се раѓаа и гаснеа дни исполнети со тивка среќа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Така минуваа деновите исполнети со нови радости и нови надежи. Бојана беше среќна.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Немаше никакви претпоставки а можеше да ги има секакви и многу - ноќта беше таква, до врв исполнета со штурци, со локомотиви, со живи сенки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Но не и оние што се исполнети со самочувствие за едно активно и смело делување!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Глигор си ја зеде торбата. Уште еднаш погледна на телото што висеше закачено на решетката, и исполнет со гнев и огорченост, се нурна под одарот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Смислата на нашиот живот ќе биде исполнета и крајот настапува неизбежно и природно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сеќаваше, нишанејќи, како е исполнет до врвот со една таква наостреност, исто како самиот тој да беше она зрно во неговата цевка, што требаше секој миг да полета натаму.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беа и едни лити завивања во колениците, и боцкаво трпнеење во подноктиците на рацете, блажеви во слабините и она познато чувство за здивот, исполнет и затнат од некаков снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Би можел да плови низ неа со својот поглед, би можел да се вивнува во сите нејзини неизмерни, незамисливи глобочини и да открива секое нејзино катче по бескрајот, исполнет до пребликнување од сите оние црвеникави допири на топлината по лицето, а пак да си остане отпуштен и така сосема, сосема мирен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Им се радуваа на златните предмети со кои беше исполнета нивната куќа.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тоа ќе бидат убави денови, исполнети со работа, скитање по околните ридишта и кории и смирување во долгите зимски вечери, покрај огништето полно со жар, покрај саканиот старец кој ќе има можност да се изназборува за сите долги, премолчани месеци во планинската осаменост.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Денко зборуваше мирно, обично, како да раскажува нешто сосем неважно, а за Бојана секој податок што онака, површно ќе го изнесеше Денко, беше необично интересен: ... „има над триесет училишта... живее на другиот крај од градот...“ повторуваше Бојан во себе и се обидуваше да си создаде претстава за тој огромен град, сиот исполнет со училишта и ученици, со татковци, мајки, доктори, инженери, лекари...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Не возбудуваа многу и не му служеа на чест неговите чести наоѓања на мали волчиња за кои патем земал награди, не беа многу возбудливи ни приказните во кои тој ги труел волците, а потоа со нивната кожа, исполнета со слама одел по селата, собирајќи дарови.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Ајде, коџабаши, конак за осумстотини души аскер и тројца забити, — му нареди мудурот во Витолишта на коџабашијата Трајка, а овој ги собра сите аази и одведе во секоја куќа по пет души војници Анадолци од груби погруби, од гнасни погнасни, погани, просто ѕверови.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
