искубе (св.)
Доста го искуба петелот и почнаа двете да го сечат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За доказ му покажа една топка коса искубана од Доста и напна да го кандисува да се дели од браќа си.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да е видел господ син мајка да удави, дали се чуло и видело некаде! — писнаа и двете жени и одвај се искуба мајка му од неговите раце.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- И јас не го познав,вели Јон, остарело, се искубало, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Што ѝ направив, господе, си мислам, го искубав девојчето. Ја одведувам Роса пред огништето и ја загледувам: образите ѝ се црвени и очите ѝ се црвени.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Сега, искуби ги и испечи ги, ќе ми рече, оти вечер, ќе викнам гости.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога дојде време да се породи Кала, почнаа истите маки какви што ги имаше порано: ја тресеа трески и од силни болки ѝ идеше да ја искубе косата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Како на искубана кокошка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Погледнувам за миг во таванот на кој се шири влажна дамка - откако го искубав од секаквите жици прислушниот апарат, вчера, еднаш, не знам кога, во дупката се доселија глувци.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Молел нашински. Освен тоа и брадата му ја искубале. Го оставиле ќосав и избегале без да знае кои се.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Фиданка не си ги искуба косите по она што ти го виде.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се појави еден малку како исколван во лицето, брадата искубана, чиниш пасена тук там, а крај него една дундалеста женичка во која Коста Тапанарот ја препозна Тушимката, што пак, од друга страна, ја потврдуваше претпоставката дека човекот е попот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Се сеќавам, еднаш, тоа одвратно огледало се запна да ми докаже дека ушите ми се клапушести, еднаш пак дека морам веднаш да искубам половина од влакненцата од веѓите, зошто такви какви што ми се ме прават да личам на був, а пак едно утро, ох, ужас!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Црн лебед
„Признајте:
имате чувство на нелагодност
кога ќе ме здогледате
необичен, што од убост, што од суета
од таа метафизика на спиралата
нотниот клуч, змијата
- мене, бесрамно бел
- порив кон сакралното
неутешна жед за созерцание - езеро
милиони години сѐ тука, сѐ внатре
во времето, неизглаголена глоса
искубан крик!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И токму тогаш кога се чинеше дека непопустливоста кај Стојна надвладеала, таа му се искубе од рацете, втрча во полумрачната соба зад тремот, и речиси во истиот момент се покажа на прозорецот сосема подготвена, а веднаш потоа почнаа да го изведуваат она за што толку долго се канеа.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Во песната на Абориџините се наоѓа и по некоја височинка на срцето, се наоѓа и бистрина на окото, се наоѓа и по некоја птица искубан опаш како колва трошки од туѓи соништа.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Стисни ме силно во себе, со силата зголемена со масата или маката во душата и склопи ми ги очите за да го преспијам повторното привикнување на постоењето на другата половина од коренот што се искуба, па сега се сади сам, како триаголник на до вчера самоникнатите.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во првата мугра крикнува искубан петел од лонецот со врела вода.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
