инверзија (ж.)
Клучот на оваа деконтекстуализација и самото одредување на редимејд-от вешто се објаснети со стегнатата инверзија со која Дишан ги довршил овие белешки: „Реципрочен редимејд: Да се користи Рембрант како даска за пеглање“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Многу повеќе механизми се опишани во психоаналитичката литература вклучувајќи: инверзија, реакциона формација, изолација, редупликација, свртување против себе, преисправање, идеализација, дереализација.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
2 Всушност ништо: „врзани енергии што се движат кон сопствената смрт”; игри на неутрализирање, деактивирање на сапунските меури, супституции, инверзии.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Следниот степен на сложеност е инверзијата на оригиналната тема: мелодијата секогаш слегува на оние места каде оригиналот се искачува, и тоа за ист број полутонови.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Се насетува некаква еротика на воздржаност или инверзија - а огромната испапчена рака ја нагласува волјата да се наметне со својата храбра необичност.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Со таа метафизичко-религиска „инверзија“ маниристите на сите времиња по сѐ се дел од традицијата за нив особената принуда на изразување.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Кисело грозје Јужниот Словен сѐ уште се наоѓа во состојба на една нераспознаена психичка инверзија, за што сведочат и сите негови дела направени деновиве.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
На крајот, еве повторно нешто што не може да се спречи, нешто што (овојпат во инверзија) и Господ - бог не може!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Познати ми се случаи на таква парадоксална логика, инверзија на нормалното расудување.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Алфред Кинси тврдел дека „инверзијата и хомосексуалноста се две посебни и не секогаш сврзани типови на однесување“.52 Хомосексуалноста, како што Кинси го разбирал тој концепт, се однесувала на идентичноста на половите на лицата вклучени во сексуалниот чин.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Првите психијатриски дефиниции за девијантната сексуална ориентација, разработени во поодминатите години на деветнаесеттиот век, не биле дефиниции за хомосексуалноста, туку за превртувањето на половите улоги и за трансродовоста: „спротивното сексуално чувство“ на Карл Фридрих Ото Вестфал од 1869 и Ариготомасовата „инверзија на сексуалниот инстинкт“ од 1878 година.43
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ако само ја доведете оваа доктрина во прашање, небаре опасно сте збајале и сте го повикале страшниот злодух на инверзијата, отворајќи ја така вратата низ која може да се врати викторијанската психијатрија, со сите нејзини древни предрасуди за вродената абнормалност и псхопатологија на родовата девијантност на геј-мажите.
Но, сѐ додека се чипчиме за претставата дека гејството може да се сведе на избор на истополов сексуален објект, дека нема никаква врска со тоа како живееме и со она што ни се допаѓа, дека нашата хомосексуалност целосно се обликува пред некако да се изложиме на геј-културата и независно од неа – и сѐ додека се држиме за тоа верување како за некаква догма – сѐ дотогаш издржливоста на геј-културата ќе си остане вечен срам, како и нерешлива аналитичка загатка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
