илач м.

илач (м.)

А месата, непцата изгорени околу забот. Се кинат. Немам место за илач.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Доаѓале баби треварки и белобради екими да ги лекуваат со секакви илачи, со тревки во јазовчево масло, им обесувале на врат лилјаци заклани со златна пара, ги прскале со крв од бели врани.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)