издивка (ж.)
Се мешка и се потиснува тешка измаглина. - Воздух - и гласот се скршува во издивка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ни говедо, ни коњ, ни крава, ни теле, ни прле, ни магаре, ни здивка ваша, ни поглед ваш да не преоѓа преку оној синор.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Секоја друга жива здивка се потпикнала некаде и молчи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ах, тие интереси... - рече игуменот со издивка.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
