зурла (ж.)
Со приближувањето на тапанот се слуша и мелодијата на зурлите, придружена од пијаното пеење на Караман Атанас).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Зурлите молкнаа, тапаните веќе не биеја.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во ушите започнува да ѕуни неодредена и заглувната музика. Го замачија пискања на зурли.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А во мозокот думкаа подземни тапани и го прободуваа писоци на зурли.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
СУЛТАНА: Бев на свадба. Имаше турли, турли јадења и пијачки и зурли и тапани и веселба до три дена.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
СУЛТАНА: Бев на свадба. Имаше турли, турли јадења и пијачаки и зурли и тапани и веселба до три дена.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
На знак на Абдурахим Али и при уште посилно трештење на зурлите и тапанот, борбата отпочна.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Напред пред борачите одеа тројца зурлаџии и еден тапанџија, (свиреа, корнеа зурлите, бувташе, уриваше тапанот) а по нив сета прилепска чаршија, сите пазарџии, меѓу кои и главите на сојовите од Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Низ дворот црковен луѓето тешко се пробиваат до црквата, особено оние што зад себе влечат добиток за да го подарат; калуѓерите одат пред нив, се пробиваат низ настисканиот народ и им прават пат; пред секој што носи дар, зурлите одат напред, свират, а дарителот по нив; свртуваат по три пати околу црквата со добитокот и потоа им го предаваат на калуѓерите.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Одејќи по звукот на зурлите и бувтањето на тапаните, дојдоа до куќата на Китан.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Секоја нова естетика, што тој недограѓанет селанец не може да ја препознае како гајда или опинок, како зурла или тапан, макар таа и да произлегла од гајдата, зурлата и тапанот, за него, господа, е комунистичка естетика.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И зарем не е токму тоа кич, кога некој што израснал крај зурла, кавал и тапан сака да свири музика што не му припаѓа, туку им припаѓа на Црнците?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во ушите, како и тогаш, почна да му чука тапанот и да му писка зурлата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Се слушаше „ишала“ и „машала“, а зурли и тапани сосила свиреа некаков марш, додека еден келеш од другата страна на мердевините бесно тресеше дајре.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Истиот час, еден од клисарите со крената рака, и со некои други ишарети, ја запре свирката на зурлите, тапаните и гарнетите.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Дали дајрето пак се затресе? Дали зурлите и тапаните си го голтнаа здивот, та зацари таква тишина?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Истата вечер, звукот на гајдата го облеа небото, зурлите и тапаните трештеа низ кориите, одбивајќи го својот звук од младите букови стебла.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
О Тешкото... Зурли штом писнат на рамковна свадба недела е ден за нова дивоградба пиштоли фрчат, овчо се гнете слушнав на вести убиле дете О Тешкото...
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Кавалот молкна... Тапанџијата се стаписа, саде зурлите пуштија писок-крик на некакво раскрилено сениште!
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Да ми тропнат, леле, на порта, по дворје и одаи да ми се растрчаат, да ми се распеат во бавча китна, во лозје зрело и ливада зелена, Господе златен, семоќен, та тапан да удри и зурли да писнат за свадби, за првачиња и мераците да потечат ко река, леле... Кога ќе ми се вратат, леле, кога?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
